Η κλιματική αλλαγή είναι γεγονός, το λένε και οι δημοσκοπήσεις!
Ένα υποτιθέμενο γκάλοπ όπου οι πολίτες θα καλούνταν να απαντήσουν ποιές προσωπικότητες εκτός πολιτικής θα ψήφιζαν, θα μπορούσε να αναδείξει σε ρυθμιστή των επερχόμενων εκλογών την Ανίτα Πάνια. Γιατί ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες να μην αναφέρουν ότι το ΠΑΣΟΚ προσφέρει γη και ύδωρ για να εντάξει στο ψηφοδέλτιο επικρατίας του τον Κάτμαν ενώ η ΝΔ είναι πολύ πιο κοντά στον Βας Βας Βας Παρασκευάς απ? ότι ο Ολυμπιακός στον Τουντζάι; Γιατί να χαθεί η ευκαιρία από τον πανταχού παρόντα Γιώργο Καρατζαφέρη ο οποίος διαπιστώνοντας από τις ΛΑΟΣυνάξεις του ότι το κοινό του είναι εξήντα και βάλε, να κάνει ανοιχτή πρόταση συνεργασίας στους «Είμαστε οι Πάντα Νέοι»;
Το περιοδικό έχει ουσιαστικά κλείσει ύλη, έχει φτάσει βράδυ
Σαββάτου ενώ έπρεπε να έχω παραδώσει κείμενα από την Παρασκευή. Ο γραφίστας θα
πάει κυριακάτικα σε λίγες ώρες από τώρα να στήσει τα κείμενα τα οποία χαράματα
Κυριακής, τέσσερις η ώρα ακόμα δεν έχω ολοκληρώσει. Και δε φτάνει ότι έχω να
γράψω τη camnedat, δεν
έχω τελειώσει και το ταξιδιωτικό στην Κωνσταντινούπολη.
Γράφω ασταμάτητα για την εμπειρία μου στην Πόλη όταν από μια
συγκυρία τυχαίνει να μπω στο in.gr για να χαζέψω τις
ειδήσεις. Είναι αλήθεια ότι το Σαββατοκύριακο δεν είναι και η πιο hot ειδησεογραφικά περίοδος
και δεν έτρεφα υψηλές προσδοκίες. Παρ' όλα αυτά το λαχείο κληρώνει πάντα εκεί
που δεν το περιμένεις:
«Ο γενικός διευθυντής του εκθεσιακού κέντρου HELEXPO,
συνελήφθη το μεσημέρι του Σαββάτου κατηγορούμενος για παράβαση του νόμου περί
ασέμνων και προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους. Έγινε έφοδος έπειτα από
καταγγελία στο εκθεσιακό κέντρο, όπου γίνεται έκθεση σύγχρονης Τέχνης, και οι αστυνομικοί
βρήκαν ένα dvd που παιζόταν την ώρα εκείνη και παρουσίαζε άσεμνες σκηνές με
μουσική υπόκρουση τον εθνικό ύμνο.
Η δημιουργός του dvd, το οποίο κατασχέθηκε, αναζητείται».
Αρκετά
συχνά η ελληνική πραγματικότητα αγωνίζεται και τελικά καταφέρνει να ξεπεράσει
τη φαντασία ακόμα και του Ντέιβιντ Λίντς.
Η είδηση έχει ανέβει λίγο πριν τα μεσάνυχτα και φυσικά δεν έχει προλάβει να χυθεί ακόμα σταγόνα μελάνι στις εφημερίδες γι' αυτή. Είναι χαράματα Κυριακής, οι περισσότεροι είναι έξω και διασκεδάζουν και η ειρωνεία είναι ότι αν και είμαι από τους πρώτους που θα γράψουν κάτι γι? αυτό, το περιοδικό με τα τυπογραφεία, τα ταχυδρομεία και τα τοιαύτα, θα φτάσει στα χέρια σας αφότου και αυτό το θέμα θα έχει παίξει και θα έχει εξαντληθεί ως συνήθως σε μια στείρα αντιπαράθεση μεταξύ της σύγχρονης Τέχνης, των καρπουζιών, των σταυρών και του βιβλίου της έκτης δημοτικού.
Στη χώρα μέλος της Ε.Ε. όπου έχουμε κάνει πιπίλα ότι γεννήθηκε το ιδανικό της δημοκρατίας, όχι μόνο αδυνατούμε να κρίνουμε ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα στα υποκειμενικά πλαίσια «Μ' αρέσει, δε μ' αρέσει» αλλά και να το δεχθούμε ακομπλεξάριστα ως πολιτικό statement. Θυμίζει σκηνή από τη Λούφα και Παραλλαγή. Ο ταγματάρχης Βαλαβανίδης ρωτάει σε έντονο ύφος :
«Ε, κύριε Δικοιητά, όχι βέβαια. Οι συγκοινωνίες όμως εκεί
ξέρετε...»
«Ρε, δε σε ρώτησα για τις συγκοινωνίες.»
Πάλι
καλά που οι σημαίες δεν κυματίζαν μεσίστιες όταν χάσαμε στο Survivor.
Η χώρα βυθίζεται σε έναν ανεπανάληπτο για τη σύγχρονη ιστορία της εθνικισμό πανηγυρίζοντας τις χάρτινες επιτυχίες του Ρουβά, της Eurovision, του τσούκου τσούκου μπωλ της Πορτογαλίας ενώ ταυτόχρονα ο Καρατζαφέρης έχει εξασφαλίσει από τα γκάλοπ την είσοδό του στη Βουλή, ο Χριστόδουλος από άμβωνος έχει άποψη περί παντός επιστητού παρασέρνοντας το ποίμνιο του και ο τηλεπωλητής Λιακόπουλος δεν προλαβαίνει να πουλάει από τις διδαχές του μοναχού Παϊσιου μέχρι τις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού. Ο Καιρός γαρ Εγγύς ώρα μηδέν αγαπητοί μου φίλοι. Προλάβετε.
Ο κάθε μίζερος που αγχώνεται να στριμωχτεί στο καλό τραπέζι στο σκυλάδικο για να κάνει εντύπωση στις γκόμενες, ο κάθε καταπιεσμένος με υπερχρεωμένη πιστωτική, ο κάθε κακοπληρωμένος που έχει βάλει μια υποτιθέμενη καριέρα πάνω από την προσωπική του ευμάρεια, ο μέσος Έλληνας που ξεσπάει τσιτωμένος στους Τούρκους που μας έβαλαν τέσσερα στο Καραϊσκάκη ή ακόμα πλακώνεται και για ψύλλου πήδημα στο φανάρι, πρέπει να βρει ένα απάνεμο λιμάνι στο κόμπλεξ κατωτερότητας που η ίδια η καθημερινότητα της χώρας του τού έχει δημιουργήσει. Και το αποκούμπι αυτό είναι ο εθνικισμός. Ο Έλληνας καλείται να αντιπαρέλθει τη σύγχρονη φτώχια και μιζέρια του, ζώντας σε virtual riality και σε παρατατικό χρόνο τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Σε λίγο θα είμαστε σαν τη Τουρκία όπου βλέπεις μια σημαία κάθε πέντε μέτρα ενώ ο αρχηγός του επιτελείου Μπουγιούκανιτ δηλώνει με θράσος στους ξένους δημοσιογράφους που τον ρωτάνε για την ανησυχητική έξαρση του εθνικισμού στη χώρα του: «ο εθνικισμός είναι μία θέση για την οποία είμαστε υπερήφανοι.» Γιατί λοιπόν να μην είμαστε και μεις οι Έλληνες περήφανοι για τον δικό μας;
Σήκωσε ψηλά τα πράσινα παπούτσια
Την ίδια ώρα, ένας εικοσάχρονος φοιτητής στην αμαρτωλή από την εποχή της περιβόητης ζαρντινιέρας Θεσσαλονίκη, έχει περάσει τον τελευταίο μήνα στη φυλακή γιατί έτυχε να φοράει πράσινα παπούτσια και να βρίσκεται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Παρ' ότι υπάρχει, πολυπαιγμένο από την τηλεόραση ? γιατί είπαμε, αν δεν το παίξει η τηλεόραση είναι σα να μην έχει γίνει- βίντεο του κουκουλοφόρου με τα πράσινα παπούτσια που τα σπάει και από το οποίο φαίνεται καθαρά ότι δεν πρόκειται για τον εν λόγω φοιτητή, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, αυτός ακόμα κρατείται. Μάλιστα ο Βύρων Πολύδωρας δήλωσε μετά το σάλο που είχε ξεσπάσει από τους συμφοιτητές του, ότι το παιδί κακώς είναι μέσα και ότι πρόκειται για λάθος. Δηλαδή όχι μόνο τον έχουν μπουζουριάσει τον άνθρωπο, τον ειρωνεύονται και από πάνω. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο. Το κράτος βρίσκει την ευκαιρία να εκδικηθεί αφού ο φοιτητής ήταν πριν από λίγους μήνες, ένας από τους στο σωρό 49 συλληφθέντες του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου. Άρα μεγάλε δεν είσαι τυχαίος. Μπορεί να μην σπας, να μην καις αλλά είσαι συμπαθούντας. Τι ήθελες στο πάρτυ στο πανεπιστήμιο αγόρι μου; Τόσα κλαμπ σου έχουμε φτιάξει για να πηγαίνεις, τόσα σκυλάδικα, τόσες mainstreamγκόμενες φωτοτυπία με πλατινέ μαλλί, εσύ γιατί πηγαίνεις σε πάρτυ στο πανεπιστήμιο; Και εδώ που τα λέμε, έχει και Je t' aimeστην τηλεόραση. Δεν καθόσουν μέσα καλύτερα;
Ευχαριστώ, κ. Κέννεντυ, μιαν άλλη φορά ίσως
Πόσο ειρωνική ακούγεται η κατηγορία «προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους.» Δε με ενδιαφέρει καν αν το δημιούργημα της κυρίας που καταζητείται (!!!!) είναι άξιο λόγου ή όχι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι το κράτος που έχει τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη (διαβάστε το σχετικό άρθρο παρακάτω), το κράτος που αδειάζει τα ασφαλιστικά ταμεία μέσω ομολόγων και μετά σου λέει ότι δεν έχει λεφτά για να πληρώσει συντάξεις, το κράτος που σε θυμάται συνήθως όταν έρχεται η ώρα να πληρώσεις την εφορία, το κράτος που ανέχεται το ρουσφέτι, την κερδοσκοπία, τη μαύρη οικονομία σε βάρος μας στις λαϊκές, στα μπαρ, στην εφαρμογή του Κ.Ο.Κ., το κράτος που συντηρεί στρατιές συμβασιούχων για να τους εκβιάζουν τα κόμματα κάθε τέσσερα χρόνια, παραπονιέται ότι το προσβάλλανε κι από πάνω. Τι επιτέλους έχει κάνει αυτό το κράτος για μας για να το αγαπήσουμε αναρωτιέμαι. Αχ, αγαπητέ JFK, εμείς ότι έχουμε να κάνουμε για τούτη τη χώρα, το κάνουμε καθημερινά. Εκείνη;
