«Πολλοί, σαν έμαθαν,
την υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος, απόρησαν, αναρωτώμενοι «μα υπάρχει Rock στο Κιάτο;».
Αυτήν την απορία, μαζί με πολλές άλλες, είχαμε και εμείς όταν έπεσε στα χέρια μας τα βιβλίο του Κώστα Δ. Καραμπέτσου (ή Avesalom) με τίτλο ROCK MADE IN KIATO 1966-2004 ½ (εκδόσεις ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΑ). Υπάρχει Rock στο Κιάτο; Γιατί να υπάρχει Rock στο Κιάτο; Γιατί κάποιος να γράψει για το Rockστο Κιάτο; Που είναι το Κιάτο; Είναι ωραίο; Οι κάτοικοί του λέγονται Κιατιανοί ή Κιαταίοι; Κάποιες από τις παραπάνω απορίες λύνει ο Κώστας με τον καλύτερο Rock τρόπο. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου καταλαβαίνεις όχι μόνο τι γινόταν σε παλιότερες δεκαετίες αλλά κυρίως όλες τις δυσκολίες και τα γούστα που περνάνε κάποιοι εναλλακτικοί στην επαρχία, που θέλουν να ζήσουν ... εναλλακτικά.
Το βιβλίο είναι ό,τι πιο cult έχει περάσει από τη γιάφκα του περιοδικού τα τελευταία
χρόνια, γραμμένο μόνο για τους φαν. Για αυτούς που είναι ήδη και γι' αυτούς που
θα γίνουν.
Ο συγγραφέας του, ο Κώστας, είναι ο πρώτος μουσικός αγρότης - άνθρωπος ορχήστρα της επικράτειας κι όχι μόνο. Όπως αναφέρει το βιογραφικό
του...
«Γεννήθηκε το1960, μένει μόνιμα στην Αρχαία Σικυώνα και
είναι καλλιεργητής εσπεριδοειδών και πυρηνοκάρπων προϊόντων. Ασφαλισμένος στον
Ο.Γ.Α., περιμένει με αγωνία να βγει στη σύνταξη για να γράψει ένα βιβλίο με
θέμα «πικρός μεζές για συνταξιούχους». Οι πρώτες προσπάθειες με τη μουσική
έγιναν με βελόνες πλεξίματος, μ' αυτόν τον τρόπο μάθαινε ντραμς. Αποτυχία. Η
δεύτερη έγινε με μία κιθάρα,επίσης αποτυχία...»
Το βιβλίο ξεκινά με μια περιήγηση στο χώρο των φεστιβάλ που διοργανώθηκαν στην εν λόγω περιοχή και με μία αναφορά στα σχήματα που πέρασαν κατά καιρούς. Ανάμεσά τους τα Σπαθιά, ο Πουλικάκος, οι Vavoura Band, ο Παύλος Σιδηρόπουλος κ. α.. Κατόπιν μπαίνει στα τοπικά συγκροτήματα και τις εμφανίσεις τους
«... ΛΑΪΔΕΣ (1978 - 1980)... Ήταν το πρώτο group που χρησιμοποιούσε ένα τεράστιο
πανό με ψυχεδελική ζωγραφιά και ήταν το σήμα κατατεθέν τους, είχαν εκρηκτική
σκηνική παρουσία παίζοντας πρωτόγονα hard - rock.
Στο Ναύπλιο όταν εμφανίστηκαν (την προηγούμενη είχαν παίξει οι Vavoura Band) ο κόσμος είχε
ενθουσιαστεί τόσο πολύ από το άγνωστο group, που θεώρησαν ότι η εμφάνιση των Vavoura Band ήταν υποδεέστερη των
ΛΑΪΔΩΝ με συνέπεια από τον ενθουσιασμό τους να βάλουν φωτιά στα καθίσματα του
κινηματογράφου! Kαι στο τέλος του live ζητούσε αυτόγραφα ακόμα και
στις παλάμες των χεριών τους.»
Στη συνέχεια φοράει τον επίδεσμο του Μαύρου Πητ στο μάτι, υψώνει μαύρη σημαία με κόκαλα χιαστί και πάει να σπάσει τα δικά μας με το πειρατικό ραδιοφωνικό τοπίο της εποχής που πραγματικά είχε όλη την αυθεντία και το γέλιο που προσπαθούν να βγάλουν οι σημερινοί προαγωγοί του ραδιοφώνου.
«.. Σίγουρα εκείνη η εποχή πέρα από το ρομαντικό χαρακτήρα,
είχε και τις ανάλογες δυσκολίες στο να στηθεί ένας πειρατικός σταθμός. Κατ' αρχάς, το μόνιμο
πρόβλημα ήταν τα ραδιογωνιόμετρα της αστυνομίας, μετά οι «κακοί γείτονες» που
δημιουργούσαν προβλήματα (γιατί χάλαγε η εικόνα της TV)
και μερικές φορές κι οι ίδιοι οι γονείς που έβλεπαν τα βλαστάρια τους να
παίζουν μουσική για Μάου - Μάου (όπως έλεγαν), αντί ν' ανοίγουν κάνα βιβλίο».
Αυτό το κομμάτι του βιβλίου είναι γεμάτο ιστορίες για τις προσπάθειες,
επιτυχημένες ή μη δεν έχει σημασία, των πειρατών. Εξέχουσα προσπάθεια είναι,
σίγουρα, ο ραδιοφωνικός μαραθώνιος του Φάνη και του Δημήτρη UFO, όταν οι δύο πειρατές ξεκίνησαν για ένα 60ωρο
πρόγραμμα συνεχούς μετάδοσης Rock μουσικής. Δεν κατάφεραν να
πετύχουν το στόχο τους, για δύο ώρες, αφού η μετάδοση διακόπηκε άρον, άρον,
όταν μια γειτόνισσα νόμισε ότι τη λήστευαν και φώναξε την αστυνομία!!
Το Rockόμως δεν είναι μόνο τα συγκροτήματα και οι σταθμοί αλλά και τα bar και μαγαζιά που ακούγεται η μουσική. Στις σελίδες μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για όλα τα Rock μαγαζιά της περιοχής.
« ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 1977... Το τέλος της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ υπήρξε
βίαιο, το έκλεισε η αστυνομία (γιατί δεν είχε άδεια λειτουργίας) και
κατεσχέθησαν τα μηχανήματα όπως και όλα τα βινίλια. Οι κόποι κάποιων ευαίσθητων
κατοίκων της κοινότητας που έκαναν τα πάντα για να κλείσει το μαγαζάκι,
επιτέλους έπιασαν τόπο! Αυτό που δεν ήθελαν να δουν, δηλαδή τα φρικιά με τα
σκουλαρίκια, τα βλέπουν στα παιδιά τους που έγιναν punk. Το Rock εκδικείται με τον τρόπο του!»
Και επειδή κάθε κίνημα πρέπει να έχει και τον τύπο του, το βιβλίο αναφέρεται στους πλέον ταγμένους και ωραίους του τύπου, τους fanzinάδες της περιοχής και της εποχής. Περιοδικά σαν τη ΦΑΚΑ, ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ κ.α. σίγουρα αξίζουν να διαβαστούν και να μπουν σε ένα μουσείο τύπου, αν φυσικά αυτοί που το δημιουργήσουν έχουν ανοιχτά μάτια.
Το βιβλίο τελειώνει με μια αναφορά για το τώρα. Ο τίτλος του αντίστοιχου κεφαλαίου ταιριάζει απόλυτα και σε αυτό το άρθρο «ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; ( ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ... )».
* Ο τίτλος είναι από ραδιοφωνική εκπομπή του Κώστα
Καραμπέτσου, η οποία παίζει για 16 συνεχόμενα χρόνια κάθε Δευτέρα. Δεν έχει καμία
σχέση με τον τίτλο του περιοδικού. Όχι ότι δεν το θέλαμε, απλά δεν το ξέραμε.
