There is
something in the air tonight......
Λες να ‘ναι σαΐτες;
Αυτό μπορεί να σκέφτηκε ο Δρ. Σίνζι Σουζούκι καθισμένος κάτω από κάνα κυπαρίσσι, σε κάποιο ιαπωνικό λιβάδι ατενίζοντας τον ιαπωνικό ουρανό. Μπορεί όταν ήταν μικρός να μην τον άφηναν να φτιάξει σαΐτες ή να τον είχε βγάλει έξω η δασκάλα, επειδή έφτιαχνε σαΐτες. Πιθανόν να ήθελε να γίνει πιλότος, αλλά δεν τα κατάφερε λόγω μυωπίας, μπορεί απλά να μην είχε τι να κάνει, μπορεί ομώς και πολύ απλά να βαρέθηκε και να αποφάσισε ότι ήρθε η στιγμή να πραγματοποιήσει ένα παιδικό όνειρο.
Ποιος ξέρει; Ένα πάντως είναι σίγουρο. Για άλλη μια φορά η
Ιαπωνία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη στήλη και μάλλον όχι άδικα.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Τόκιο αποφάσισαν να
κάνουν το εξής πείραμα κι έτσι το χρόνο ανάγνωσης μας λίγο πιο ευχάριστο.
Αποφάσισαν να απελευθερώσουν σαΐτες από το Διεθνή Διαστημικό σταθμό, για να
διαπιστωθεί αν μπορούν να φτάσουν άθικτες στη Γη. Σαΐτες από χαρτί διπλωμένο με
τον παραδοσιακό ιαπωνικό τρόπο οριγκάμι. Τώρα, γιατί ακριβώς γίνεται αυτό, η
στήλη δε γνωρίζει. Μια πιθανή εξήγηση μπορεί να είναι απλά ματαιοδοξία. Πως
λένε οι Έλληνες ότι τα πάντα στον πλανήτη ξεκίνησαν από εδώ; Ε, ίσως οι
διαστημικές σαΐτες να είναι η ιαπωνική απάντηση σ’ αυτήν την εθνική ματαιοδοξία.
«Φύγε ρε Γερμανέ από δω. Είμαστε τόσο μπροστά που ακόμα και σαΐτες από το
διάστημα πετάμε».
Ξεκίνησαν πάντως τα πειράματα στο εργαστήριο και είναι ήδη
επιτυχή. Διαστημικές σαΐτες από ειδικό χαρτί διοχετεύτηκαν σε αεροσήραγγα όπου
ο άνεμος έτρεχε με ταχύτητα 7 φορές την ταχύτητα του ήχου και η θερμοκρασία
ήταν 250 C0.
Και άντεξαν...για 30 δευτερόλεπτα. Ο Δρ. Σουζούκι δήλωσε ότι: «οι σαΐτες είναι
εξαιρετικά ελαφριές και επομένως μπορούν να επιβραδυνθούν στην αραιή
ατμόσφαιρα». Ζητήθηκε μάλιστα από Ιάπωνα κοσμοναύτη να απελευθερώσει από το
Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σαΐτες μήκους 20 εκατοστών, από ειδικά κατεργασμένο
χαρτί, που ν’ αντέχει την υγρασία και τη θερμότητα. Το ζήτημα βέβαια είναι ότι
κανείς δεν ξέρει που μπορούν να φτάσουν. Θα χρειαστεί μήνες μέχρι να φτάσουν
στη Γη. Αλλά κι εκεί όταν φτάσουν, δεν είναι πολύ σίγουρο ότι θα φτάσουν στα
χέρια του Ιάπωνα. Θα έπρεπε, με κάποιο τρόπο, να αποθανατιστεί το πρόσωπο και η
έκφραση του Χιλιανού αγρότη, ενός πιθανού παραλήπτη δηλαδή, όταν θα βλέπει να
προσγειώνεται το αντικείμενο από το πουθενά σε κάποιο χωράφι. Ο Δόκτορας βέβαια
σκέφτηκε λύση γι’ αυτό. Θα γράψουν πάνω στο χαρτί τα στοιχεία του αποστολέα σε
διάφορες γλώσσες. Έ, τότε είναι που πρέπει να αποθανατιστεί το ύφος Χιλιανού!
...και τον διπλανό μου, στο σχολείο τον είχανε ταράξει στις
αποβολές, για τους ίδιους λόγους. Επιστήμονας ήταν ο άνθρωπος, ρεεεεεεε!
Ποιος μπορεί να δώσει μια απάντηση; Μάλλον κανείς.
Η στήλη, αναλογιζόμενη τις ευθύνες της, έρχεται να δώσει ένα
παράδειγμα αεριτζή, μήπως και βοηθήσει τα πράματα
Ο Διόνυσος ο πρεσβύτερος ήταν τύραννος. Δεν έχει τόση
σημασία το που, αλλά το πότε. Έζησε από το 430 έως το 367π.χ. κι έτσι με τη
χρονολογία του δείχνει ότι κι οι αρχαίοι πρόγονοι πρωτοστατούσαν σε κάτι
τέτοια. Κάποια στιγμή, ένας μάντης έφτασε στην αυλή του και άρχισε να λεει στον
Διόνυσο ότι μπορούσε να του αποκαλύψει τον τρόπο, με τον οποίο μπορούσε ν’
ανακαλύπτει τους συνωμότες μέσα στην αυλή. Ο μάντης φρόντισε να ακούσουν όλοι
τη δήλωση και τις ικανότητές του. Ο τύραννος τον άκουσε και τον τράβηξε
παραπέρα. Συζήτησαν και ο Διόνυσος του έδωσε ένα χρυσό νόμισμα συμφωνώντας μαζί
του.
Ο μάντης είπε εμπιστευτικά στον βασιλιά, ότι δεν μπορούσε
φυσικά να του αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να αναγνωρίσει έναν
συνωμότη, γιατί απλά δεν υπήρχε τέτοιος τρόπος.
Αν, όμως, του έδινε ένα χρυσό νόμισμα εκείνη τη στιγμή, όλοι
στην αυλή θα σκεφτούν ότι ο τύραννος γνωρίζει πλέον το μυστικό...
Υ. Γ.
Η στήλη, θέλοντας να βοηθήσει την κατάσταση, προτείνει για
νέο όνομα των Σκοπίων το «Αναπληρωματική Μακεδονία». Και είμαστε όλοι καλά
έτσι.
Η ονομασία αποτελεί έμπνευση του φίλου Μάριου Λόλου και υιοθετήθηκε αμέσως
