Στο μυαλό του Ιούλιου Βέρν
Το τσίρκο, σαν έννοια έχει πλατύτερες διαστάσεις. Φαίνεται εξάλλου από την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια πραγματικότητα.
Περί τσίρκου (στη γενική. Στον πληθυντικό – τα τσίρκα), το ανάγνωσμα. Το εγχείρημα για το δυτικό κόσμο προέρχεται από τους φιλοθεάμονες Ρωμαίους. Το τσίρκο τους δεν ήταν ακριβώς αυτό που έχουμε στο μυαλό και τις τηλεοράσεις μας σήμερα, αλλά από εκεί ξεκίνησε. Circus ονομάζονταν οι χώροι που γίνονταν οι αρματοδρομίες και (λένε) ότι το λατινικό προέρχεται απ’ το ελληνικό κύκλος. Το πρώτο ρωμαϊκό τσίρκο ονομάζονταν Circus Maximus. Με τον καιρό πέρα από άρματα, άλογα και μονομάχους άρχισαν να προστίθενται και άλλα ζώα, ακροβάτες, χριστιανοί, χριστιανοί και ζώα, ζογκλέρ και γενικώς κάθε είδους επιδειξιμανής. Με τον καιρό το τσίρκο ξεχάστηκε και όλοι οι παραπάνω, μιας και είχε πέσει και η Ρώμη, άρχισαν τις περιοδείες κατά μονάδες. Πρέπει πάντως να περπάτησαν πολύ, γιατί μετά τη Ρώμη το τσίρκο επανεμφανίζεται στην Ευρώπη κατά το 14ο με 15ο αιώνα, μέσω των τσιγγάνων, οι οποίοι βρίσκουν την ιδέα πρώτης τάξης.
Το εγχείρημα για τον ανατολικό κόσμο ξεκινά απ’ τους Κινέζους με μία όμως διαφορά. Αντί για ζώα χρησιμοποιούσαν μόνο ανθρώπους και δη ακροβάτες. Τώρα βέβαια, αν κάποιος υποστηρίξει ότι και οι άνθρωποι ζώα είναι και ότι ορισμένοι είναι πιο ζώα και από ζώα μάλλον θα ‘χει δίκιο. Επομένως μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι το τσίρκο, σαν έννοια έχει πλατύτερες διαστάσεις. Φαίνεται εξάλλου από την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια πραγματικότητα. Δυο τρία παραδείγματα μπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Circus Europeicus
1ο Σχετικά πρόσφατα δημοσιεύτηκαν οι 100 καλύτερες απάτες που έγιναν με χρήματα των κοινοτικών ταμείων. Π.χ. ο πρώην δήμαρχος της ισπανικής πόλης Σιρίβελ, Ραμόν Ρομέρα πήρε επιχορήγηση για να ανοίξει σχολή ιππασίας. Πήρε άλογα και εγκαινίασε τον «Έβδομο Ουρανό». Σχολή ιππασίας μεταφορικά και κυριολεκτικά. Γιατί με τα λεφτά που πήρε τα έκανε... μπουρδέλο. Μόνο κυριολεκτικά αυτή τη φορά! Ο «Έβδομος Ουρανός» έγινε ο πρώτος οίκος ανοχής που χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε.. Πεταμένα λεφτά. Δεν βλέπουν τι γίνεται εδώ; Μπουρδέλο τα κάνουμε και τζάμπα.
2ο ...και κορυφαίο, δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι οι πολιτικοί είναι οι πρώτοι πραγματικά διεθνιστές, καθώς δεν αποτελούν λειτουργούς, αλλά ράτσα. 60 ευρωβουλευτές δήλωναν παρουσία στις συνεδριάσεις της Ε.Ε. που γίνονταν την Παρασκευή, λαμβάνοντας έτσι την «αποζημίωση της Παρασκευής», ήτοι 200 ευρώ. Η ευρωβουλή, όμως έχει να συνεδριάσει Παρασκευή 7 χρόνια τώρα. Το ετήσιο κόστος αυτών των αποζημιώσεων έφτασε τα 820.000 ευρώ.
3ο Στη Νάπολη δόθηκαν 1,2 εκ, ευρώ απ’ την Ε.Ε. σε προγράμματα εκπαίδευσης κοριτσιών για τηλεοπτικά σόου. Ακρίβυνε η κηπουρική, φαίνεται.
4ο Στην Ιταλία δόθηκε επιχορήγηση 9 εκατομμυρίων ευρώ, για μαθήματα κινηματογράφου. Οι μαθητές πρέπει να βγήκαν Μαστρογιάννι όλοι τους. Και οι 12, γιατί τόσοι ήταν.
Στο Circus Universallis, υπάρχει μια τάση να απλώνεται το ανθρώπινο είδος σαν μία μορφή παρασιτικής ψυχαγωγίας. Πως αλλιώς να χαρακτηριστούν οι «σεληνιακές πρεσβείες» που έχουν ξεφυτρώσει σε όλο τον πλανήτη (18 τον αριθμό) και χαρακτηρίζουν εαυτούς ως ιδιοκτήτες πλανητών; Κοινώς πουλάν οικόπεδα στη Σελήνη. Και έχουν και προβλήματα μάλιστα, τώρα με την οικονομική κρίση. Έχουν πέσει οι τιμές. Όπως δήλωσε μέλος της τσέχικης «σεληνιακής πρεσβείας» η κρίση τους έχει χτυπήσει, ρίχνοντας τις τιμές στα 39 δολλάρια για ένα μικρό κομμάτι... Σελήνης, από τα 48 που ήταν πριν. Ευκαιρία δηλαδή. Όπως για έναν νέο οικοπεδούχο, ο οποίος έκανε δώρο στην κόρη του ένα οικόπεδο για τα 18α γενέθλιά της, δηλώνοντας ότι δεν μπορούσε να σκεφτεί καλύτερο δώρο. Μεγάλη φαντασία έχει.
Τα τσίρκα αυτά είναι εξόφθαλμα δείγματα της ανθρώπινης απληστίας και δεν είναι ακριβώς για γέλια. Είναι για γέλια και για κλάματα. Καθώς, ο Ο. Η. Ε. το 1967 προσπάθησε να περάσει συμφωνία, σύμφωνα με την οποία κανένα κράτος δεν θα μπορούσε να έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας στο διάστημα. Αυτό, όμως δεν έγινε δεκτό από τις μεγάλες χώρες. Έτσι από το 1980 έχουν ξεφυτρώσει διάφορες μεσιτικές εταιρείες και εκμεταλλεύονται αυτό το νομικό κενό ( ή καλύτερα το εγκεφαλικό)
Στο Circus Hellinikus πάλι βραβευόμαστε και νοιώθουμε περήφανοι (που τουλάχιστον κάποιοι άλλοι έχουν πραγματικό χιούμορ). Η Μιμή Ντενίση έγινε ιππότης! Την έχρησαν οι Γάλλοι ιππότη της λεγεώνας της τιμής, γιατί η καλλιτεχνική της δράση συμβάλλει στην ακτινοβολία της γαλλικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Και στον αφανισμό της ελληνικής....
Υ. Γ. Πριν λίγο καιρό στο κτίριο της Deutsche Bank, στη Φρανκφούρτη, αναρτήθηκε ένα πανό από την Greenpeace που έγραφε « Ware die Welt eine Bank, hattet ihr sie langst gerettet». Δηλαδή: «Αν ο κόσμος ήταν τράπεζα, θα τον είχατε ήδη σώσει».
Περί τσίρκου (στη γενική. Στον πληθυντικό – τα τσίρκα), το ανάγνωσμα. Το εγχείρημα για το δυτικό κόσμο προέρχεται από τους φιλοθεάμονες Ρωμαίους. Το τσίρκο τους δεν ήταν ακριβώς αυτό που έχουμε στο μυαλό και τις τηλεοράσεις μας σήμερα, αλλά από εκεί ξεκίνησε. Circus ονομάζονταν οι χώροι που γίνονταν οι αρματοδρομίες και (λένε) ότι το λατινικό προέρχεται απ’ το ελληνικό κύκλος. Το πρώτο ρωμαϊκό τσίρκο ονομάζονταν Circus Maximus. Με τον καιρό πέρα από άρματα, άλογα και μονομάχους άρχισαν να προστίθενται και άλλα ζώα, ακροβάτες, χριστιανοί, χριστιανοί και ζώα, ζογκλέρ και γενικώς κάθε είδους επιδειξιμανής. Με τον καιρό το τσίρκο ξεχάστηκε και όλοι οι παραπάνω, μιας και είχε πέσει και η Ρώμη, άρχισαν τις περιοδείες κατά μονάδες. Πρέπει πάντως να περπάτησαν πολύ, γιατί μετά τη Ρώμη το τσίρκο επανεμφανίζεται στην Ευρώπη κατά το 14ο με 15ο αιώνα, μέσω των τσιγγάνων, οι οποίοι βρίσκουν την ιδέα πρώτης τάξης.
Το εγχείρημα για τον ανατολικό κόσμο ξεκινά απ’ τους Κινέζους με μία όμως διαφορά. Αντί για ζώα χρησιμοποιούσαν μόνο ανθρώπους και δη ακροβάτες. Τώρα βέβαια, αν κάποιος υποστηρίξει ότι και οι άνθρωποι ζώα είναι και ότι ορισμένοι είναι πιο ζώα και από ζώα μάλλον θα ‘χει δίκιο. Επομένως μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι το τσίρκο, σαν έννοια έχει πλατύτερες διαστάσεις. Φαίνεται εξάλλου από την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια πραγματικότητα. Δυο τρία παραδείγματα μπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Circus Europeicus
1ο Σχετικά πρόσφατα δημοσιεύτηκαν οι 100 καλύτερες απάτες που έγιναν με χρήματα των κοινοτικών ταμείων. Π.χ. ο πρώην δήμαρχος της ισπανικής πόλης Σιρίβελ, Ραμόν Ρομέρα πήρε επιχορήγηση για να ανοίξει σχολή ιππασίας. Πήρε άλογα και εγκαινίασε τον «Έβδομο Ουρανό». Σχολή ιππασίας μεταφορικά και κυριολεκτικά. Γιατί με τα λεφτά που πήρε τα έκανε... μπουρδέλο. Μόνο κυριολεκτικά αυτή τη φορά! Ο «Έβδομος Ουρανός» έγινε ο πρώτος οίκος ανοχής που χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε.. Πεταμένα λεφτά. Δεν βλέπουν τι γίνεται εδώ; Μπουρδέλο τα κάνουμε και τζάμπα.
2ο ...και κορυφαίο, δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι οι πολιτικοί είναι οι πρώτοι πραγματικά διεθνιστές, καθώς δεν αποτελούν λειτουργούς, αλλά ράτσα. 60 ευρωβουλευτές δήλωναν παρουσία στις συνεδριάσεις της Ε.Ε. που γίνονταν την Παρασκευή, λαμβάνοντας έτσι την «αποζημίωση της Παρασκευής», ήτοι 200 ευρώ. Η ευρωβουλή, όμως έχει να συνεδριάσει Παρασκευή 7 χρόνια τώρα. Το ετήσιο κόστος αυτών των αποζημιώσεων έφτασε τα 820.000 ευρώ.
3ο Στη Νάπολη δόθηκαν 1,2 εκ, ευρώ απ’ την Ε.Ε. σε προγράμματα εκπαίδευσης κοριτσιών για τηλεοπτικά σόου. Ακρίβυνε η κηπουρική, φαίνεται.
4ο Στην Ιταλία δόθηκε επιχορήγηση 9 εκατομμυρίων ευρώ, για μαθήματα κινηματογράφου. Οι μαθητές πρέπει να βγήκαν Μαστρογιάννι όλοι τους. Και οι 12, γιατί τόσοι ήταν.
Στο Circus Universallis, υπάρχει μια τάση να απλώνεται το ανθρώπινο είδος σαν μία μορφή παρασιτικής ψυχαγωγίας. Πως αλλιώς να χαρακτηριστούν οι «σεληνιακές πρεσβείες» που έχουν ξεφυτρώσει σε όλο τον πλανήτη (18 τον αριθμό) και χαρακτηρίζουν εαυτούς ως ιδιοκτήτες πλανητών; Κοινώς πουλάν οικόπεδα στη Σελήνη. Και έχουν και προβλήματα μάλιστα, τώρα με την οικονομική κρίση. Έχουν πέσει οι τιμές. Όπως δήλωσε μέλος της τσέχικης «σεληνιακής πρεσβείας» η κρίση τους έχει χτυπήσει, ρίχνοντας τις τιμές στα 39 δολλάρια για ένα μικρό κομμάτι... Σελήνης, από τα 48 που ήταν πριν. Ευκαιρία δηλαδή. Όπως για έναν νέο οικοπεδούχο, ο οποίος έκανε δώρο στην κόρη του ένα οικόπεδο για τα 18α γενέθλιά της, δηλώνοντας ότι δεν μπορούσε να σκεφτεί καλύτερο δώρο. Μεγάλη φαντασία έχει.
Τα τσίρκα αυτά είναι εξόφθαλμα δείγματα της ανθρώπινης απληστίας και δεν είναι ακριβώς για γέλια. Είναι για γέλια και για κλάματα. Καθώς, ο Ο. Η. Ε. το 1967 προσπάθησε να περάσει συμφωνία, σύμφωνα με την οποία κανένα κράτος δεν θα μπορούσε να έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας στο διάστημα. Αυτό, όμως δεν έγινε δεκτό από τις μεγάλες χώρες. Έτσι από το 1980 έχουν ξεφυτρώσει διάφορες μεσιτικές εταιρείες και εκμεταλλεύονται αυτό το νομικό κενό ( ή καλύτερα το εγκεφαλικό)
Στο Circus Hellinikus πάλι βραβευόμαστε και νοιώθουμε περήφανοι (που τουλάχιστον κάποιοι άλλοι έχουν πραγματικό χιούμορ). Η Μιμή Ντενίση έγινε ιππότης! Την έχρησαν οι Γάλλοι ιππότη της λεγεώνας της τιμής, γιατί η καλλιτεχνική της δράση συμβάλλει στην ακτινοβολία της γαλλικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Και στον αφανισμό της ελληνικής....
Υ. Γ. Πριν λίγο καιρό στο κτίριο της Deutsche Bank, στη Φρανκφούρτη, αναρτήθηκε ένα πανό από την Greenpeace που έγραφε « Ware die Welt eine Bank, hattet ihr sie langst gerettet». Δηλαδή: «Αν ο κόσμος ήταν τράπεζα, θα τον είχατε ήδη σώσει».
