Καταστρέφοντας το τσίρκο
Κάποτε ήμουν λιοντάρι κι έβαλα φωτιά σε ένα τσίρκο μαζί με μια μαϊμού από την Ινδία κι ένα λάμα του Περού.
Είχα τότε αποκτήσει μια μανία με την ποίηση, διάβαζα ότι βιβλίο έπεφτε στα πόδια μου και δεν ξέρω πώς το καταλάβανε οι ιμπρεσάριοι κι αποφάσισαν να το μάθει το κοινό, με το δικό τους διαστροφικό τρόπο. Με βγάζανε λοιπόν από το κλουβί μου και με σέρνανε κάτι ηλίθιοι κλόουν μέχρι τη σκηνή που είχε διαρρυθμιστεί σε μια τεράστια απομίμηση βιβλιοθήκης. Ύστερα με καθίζανε με μαστίγια και σπρωξίματα σε μια γιγάντια πολυθρόνα, μου σερβίρανε ένα malt ουίσκι, μου πρόσφεραν ένα πούρο και μια μαϊμού μου έφερνε Οκτάβιο Πας, Λόρδο Μπάϊρον, Αρθούρo Ρεμπώ και Έζρα Πάουντ για να επιλέξω το ποίημα της ημέρας.
Το παράδοξα σκηνοθετημένο μυστικό της υπόθεσης ήταν, ότι ενώ άρχιζα να απαγγέλλω με βρυχηθμούς και γρυλίσματα τις στροφές που μου αρέσανε, είχανε εκπαιδεύσει τη μαϊμού να ανάβει το βιβλίο με ένα καμινέτο.
Η έκπληξη και κυρίως η προσπάθεια μου να προστατεύσω το βιβλίο που καιγόταν, αντί να φάω τη μαϊμού, έφερνε γέλιο μέχρι δακρύων στα εκατοντάδες πιτσιρίκια, στους γονείς και στους δασκάλους που τα συνόδευαν. Μέχρι που ξαφνικά εμφανιζόταν το λάμα ντυμένο Μαρία Αντουανέτα και φτύνοντας με τη βαριά του ροχάλα έσβηνε τη φωτιά κάνοντας τα όλα μούσκεμα, τα βιβλία, τη μαϊμού κι εμένα.
Στην αρχή είναι αλήθεια ότι είχα ενοχληθεί από όλη αυτή την ηλίθια ιδέα που εθίζει το κοινό στην καταστροφή των ανεπανάληπτων στιγμών της ποίησης. Ύστερα, αφού επαναλήφθηκε αρκετές φορές αυτή η ιστορία, συνειδητοποίησα ότι το τσίρκο μαθαίνει στα παιδιά το πώς ένας φανταστικός κόσμος μπορεί να είναι σαρκαστικός. Πρόκειται για μία καρικατούρα της πραγματικότητας που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον ως μεγάλοι. Μια τεχνητή κοινότητα που παίζει με τα ένστικτα ,όπως το μπουρδέλο, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, η τηλεόραση, ο στρατός. Μόνο που εδώ οι άνθρωποι ήταν ζώα και τα ζώα ηθοποιοί. Μετά από αυτό τον λεόντειο φιλοσοφικό συλλογισμό θα έπρεπε όλα αυτά που μοιάζουν υπερβολικά κι αφύσικα να υποστούν ένα σοκ.
Δε θα αναλύσω λεπτομέρειες, το πώς έπεισα τη μαϊμού και το λάμα να συμμετάσχουν στο σαμποτάζ. Το μόνο που μπορώ να σας πω ότι τη μέρα που ξέσπασε η πυρκαγιά, η μαϊμού έβαλε φωτιά στα μπατζάκια ενός κλόουν, εγώ χρησιμοποίησα για να ενισχύσω τη φλόγα όλο το πλαστικό και χάρτινο υλικό του σκηνικού και το λάμα έβγαλε το άχτι του φτύνοντας το πανικόβλητο κοινό.
Από τότε που κάηκε το τσίρκο ολοσχερώς, οι τρεις μας περιπλανιόμαστε αχώριστοι σε πάρκα και πλατείες παίζοντας μουσική Jazz,rockκαι barock. Παρά την παράδοξη εμφάνιση μας κανείς δεν προσπάθησε να μας διακόψει, γιατί έξω από το τσίρκο τίποτα δε μοιάζει αφύσικο. Στο δρόμο όλα είναι ποίηση.
Είχα τότε αποκτήσει μια μανία με την ποίηση, διάβαζα ότι βιβλίο έπεφτε στα πόδια μου και δεν ξέρω πώς το καταλάβανε οι ιμπρεσάριοι κι αποφάσισαν να το μάθει το κοινό, με το δικό τους διαστροφικό τρόπο. Με βγάζανε λοιπόν από το κλουβί μου και με σέρνανε κάτι ηλίθιοι κλόουν μέχρι τη σκηνή που είχε διαρρυθμιστεί σε μια τεράστια απομίμηση βιβλιοθήκης. Ύστερα με καθίζανε με μαστίγια και σπρωξίματα σε μια γιγάντια πολυθρόνα, μου σερβίρανε ένα malt ουίσκι, μου πρόσφεραν ένα πούρο και μια μαϊμού μου έφερνε Οκτάβιο Πας, Λόρδο Μπάϊρον, Αρθούρo Ρεμπώ και Έζρα Πάουντ για να επιλέξω το ποίημα της ημέρας.
Το παράδοξα σκηνοθετημένο μυστικό της υπόθεσης ήταν, ότι ενώ άρχιζα να απαγγέλλω με βρυχηθμούς και γρυλίσματα τις στροφές που μου αρέσανε, είχανε εκπαιδεύσει τη μαϊμού να ανάβει το βιβλίο με ένα καμινέτο.
Η έκπληξη και κυρίως η προσπάθεια μου να προστατεύσω το βιβλίο που καιγόταν, αντί να φάω τη μαϊμού, έφερνε γέλιο μέχρι δακρύων στα εκατοντάδες πιτσιρίκια, στους γονείς και στους δασκάλους που τα συνόδευαν. Μέχρι που ξαφνικά εμφανιζόταν το λάμα ντυμένο Μαρία Αντουανέτα και φτύνοντας με τη βαριά του ροχάλα έσβηνε τη φωτιά κάνοντας τα όλα μούσκεμα, τα βιβλία, τη μαϊμού κι εμένα.
Στην αρχή είναι αλήθεια ότι είχα ενοχληθεί από όλη αυτή την ηλίθια ιδέα που εθίζει το κοινό στην καταστροφή των ανεπανάληπτων στιγμών της ποίησης. Ύστερα, αφού επαναλήφθηκε αρκετές φορές αυτή η ιστορία, συνειδητοποίησα ότι το τσίρκο μαθαίνει στα παιδιά το πώς ένας φανταστικός κόσμος μπορεί να είναι σαρκαστικός. Πρόκειται για μία καρικατούρα της πραγματικότητας που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον ως μεγάλοι. Μια τεχνητή κοινότητα που παίζει με τα ένστικτα ,όπως το μπουρδέλο, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, η τηλεόραση, ο στρατός. Μόνο που εδώ οι άνθρωποι ήταν ζώα και τα ζώα ηθοποιοί. Μετά από αυτό τον λεόντειο φιλοσοφικό συλλογισμό θα έπρεπε όλα αυτά που μοιάζουν υπερβολικά κι αφύσικα να υποστούν ένα σοκ.
Δε θα αναλύσω λεπτομέρειες, το πώς έπεισα τη μαϊμού και το λάμα να συμμετάσχουν στο σαμποτάζ. Το μόνο που μπορώ να σας πω ότι τη μέρα που ξέσπασε η πυρκαγιά, η μαϊμού έβαλε φωτιά στα μπατζάκια ενός κλόουν, εγώ χρησιμοποίησα για να ενισχύσω τη φλόγα όλο το πλαστικό και χάρτινο υλικό του σκηνικού και το λάμα έβγαλε το άχτι του φτύνοντας το πανικόβλητο κοινό.
Από τότε που κάηκε το τσίρκο ολοσχερώς, οι τρεις μας περιπλανιόμαστε αχώριστοι σε πάρκα και πλατείες παίζοντας μουσική Jazz,rockκαι barock. Παρά την παράδοξη εμφάνιση μας κανείς δεν προσπάθησε να μας διακόψει, γιατί έξω από το τσίρκο τίποτα δε μοιάζει αφύσικο. Στο δρόμο όλα είναι ποίηση.
