Το δικό μου Εδιμβούργο
9 χρόνια που έζησα στο Εδιµβούργο άκουγα από πολύ κόσµο την ίδια ατάκα... «Όταν περπατάς σ’ αυτήν την πόλη πρέπει να κοιτάς ψηλά κι όχι κάτω». Για αρκετό καιρό δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς εννοούσαν.
Πρόσφατα, όµως, µου λύθηκε η απορία και συνειδητοποίησα πόσο εύκολο είναι τελικά το να σε συνεπάρει η καθηµερινότητα σε τέτοιο βαθµό που, τελικά, να θεωρήσεις κάποια πράγµατα δεδοµένα, ακόµα και τη σπάνια οµορφιά που σε περιβάλει. Καθώς, λοιπόν, περίµενα το λεωφορείο, µου ήρθε µία µεγάλη ψιχάλα (διόλου σπάνιο) κι έτσι αναγκάστηκα να κοιτάξω ψηλά. Για πρώτη φορά πρόσεξα το κτήριο έξω από το οποίο βρισκόµουν και, φυσικά, έξω από το οποίο είχα σταθεί χιλιάδες φορές αυτά τα 9 χρόνια. Σίγουρα ήξερα το πώς είναι το κτήριο αυτό, ποτέ µου όµως δεν είχα προσέξει τις καταπληκτικές γοτθικές λεπτοµέρειες στους τοίχους, τα µοναδικά αγάλµατα που ήταν σχεδόν κρυµµένα στην οροφή, τις προτοµές γύρω από τον τελευταίο όροφο. Έκτοτε, άρχισα να περπατάω κοιτώντας ψηλά και µία άλλη πόλη ξετυλίχτηκε γύρω µου. Από παντού ξεπετούσαν νεράιδες, δαιµονικές απειλητικές φιγούρες, προτοµές βασιλιάδων από τον µακρινό Μεσαίωνα. Πραγµατικά, ήταν σαν να ζούσε παράλληλα µε τη µοντέρνα, ολοζώντανη πόλη τού σήµερα το ίδιο της το παρελθόν.
Το Εδιµβούργο είναι µία ιδιόρρυθµη πόλη µε την πιο καλή έννοια της λέξης. Από τη µία έχεις τη βαβούρα µιας πόλης του 21ου αιώνα, µε την απίστευτη κίνηση στους δρόµους, την πολυκοσµία, τους τύπους µε τις γκάιντες στηµένους στα κεντρικά σηµεία της πόλης για τους τουρίστες, τους πιτσιρικάδες µε τα στέρεο στους δρόµους που, κυριολεκτικά, βρέξει - χιονίσει χορεύουν break dance (trend από τα 80s, που ποτέ δεν ήρθε στη χώρα µας), τους bohemian τύπους που αναλύουν βαθυστόχαστα την καθηµερινότητα στα µικρά καφέ τα χωµένα στα µικρά σοκάκια της παλιάς πόλης (Royal Mile), τις τύπισσες που δεινοπαθούν να περπατήσουν µε τα ψηλοτάκουνά τους στους παλιούς δρόµους της πόλης. Από την άλλη, όµως, έχεις τους γοτθικούς ναούς που στέκουν αγέρωχοι σχεδόν σε κάθε γωνία της πόλης, τα µεσαιωνικά νεκροταφεία µε τους θλιµµένους αγγέλους που σε κοιτούν κατάµατα, το µεγάλο πάρκο (Meadows) που µέχρι πριν από 200 χρόνια ήταν τόπος εκτελέσεως των µαγισσών.
Το Εδιµβούργο είναι µια υπέροχη πόλη, απόλυτα συµφιλιωµένη µε την ιστορία της, σε πλήρη αρµονία µε τις αντιξοότητές της, µια πόλη που για να την καταλάβεις πραγµατικά δεν πρέπει να αρκεστείς στην κλασική τουριστική επίσκεψη στα µουσεία και στους καθεδρικούς, αλλά πρέπει να βγεις στους δρόµους, να περπατήσεις, να χωθείς στο πιο µικρό µαγαζάκι, να χαθείς στο πιο µικρό σοκάκι του και, το κυριότερο...να κοιτάς πάντα ψηλά.
Εδιµβούργο do not miss…
• το πανέµορφο παλάτι του Holyroodhouse και το υπέροχο κοινοβούλιο της Σκωτίας,
• τους κήπους της Princes Street µε τις κοµψές οδούς της Γεωργιανής Νέας Πόλης, και τα γεµάτα ζωή wine bars.
• το Gosford House οικία των κόµηδων των Wemyss και March
• το κτήριο του Museum of Scotland
• τα εκπληκτικά φεστιβάλ και γενικότερα το πολιτιστικά δρώµενα της πόλης.
* Η Josephine είναι η ψυχή των Athens Swing Cats, έχει σπουδάσει δε και δούλευε στο Εδιµβούργο για χρόνια.
Η easyJet πρωτοπορεί ακόµα µία φορά!
Για οποιονδήποτε λόγο κι αν ταξιδεύεις, η νέα υπηρεσία flexi fare φτιάχτηκε για να σου λύσει τα χέρια. Τα εισιτήρια flexi fare σου δίνουν απεριόριστη ευελιξία, ώστε να µπορείς να αλλάξεις την ηµεροµηνία της πτήσης σου, µέχρι και δύο ώρες πριν την προγραµµατισµένη ώρα αναχώρησής σου, ενώ εάν διαθέτεις Blackberry, µε το ειδικό Blackeberry mobile site µπορείς να διαλέξεις ανάµεσα σε 8 απευθείας προορισµούς ακόµα και καθοδόν προς το αεροδρόµιο!
Η easyJet η πρώτη εταιρεία που έκανε το ταξίδι µε αεροπλάνο… εύκολο, πάει ένα βήµα µπροστά και σε καλεί να ταξιδέψεις όπου εσύ θες... στο Λονδίνο για να δεις παλιούς συµφοιτητές, για µία έκθεση στο Βερολίνο, ένα φεστιβάλ στο Εδιµβούργο ή ακόµα στο Μάντσεστερ, το Μιλάνο, το Παρίσι και την Ρώµη… εσύ αποφασίζεις… και αν αλλάξεις γνώµη υπάρχει το flexi fare!!
