Στα 26 της συμμετέχει σε τόσες πρωτοβουλίες για τον εκσυγχρονισμό των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που στα πλαίσια μια συνέντευξης είναι σχεδόν αδύνατο να τις καλύψεις! Ο όρος «change maker» μοιάζει να είναι κομμένος και ραμμένος για εκείνη.
Maeva με τι
ασχολείσαι;
Δραστηριοποιούμε πάνω στην κοινωνική επιχειρηματικότητα στο ESCP business school το οποίο εδρεύει σε πέντε πόλεις, Παρίσι, Λονδίνο, Μαδρίτη, Βερολίνο και Τορίνο. Βοηθάμε τους απόφοιτους να στήσουν τα δικά τους startups με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Κυρίως όμως μας ενδιαφέρει να ανακαλύψουν πως μέσα από το μοντέλο της επιχείρησης τους μπορούν να δημιουργήσουν θετικό κοινωνικό αντίκτυπο. (δες εδώ: Paris Factory => www.entrecreateurs.fr)
Ένα άλλο project το οποίο ξεκίνησε με δική μου πρωτοβουλία είναι η οργάνωση NOISΕ. Τα αρχικά σημαίνουνNew Ops of entry Social Ιnnovation Environmentστα γαλλικά. Ο τρόπος διδασκαλίας των μαθημάτων σήμερα εξακολουθεί να είναι παρόμοιος με δεκαετίες πριν. Ο στόχος δεν πρέπει να είναι οι φοιτητές απλά να εφαρμόζουν όσα διδάσκονται αλλά και να μπορούν να σκεφτούν out of the box. Αλλιώς δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ από την κρίση στην οποία είμαστε. Γι 'αυτό και κάνουμε NOISE, «θόρυβο» στους μαθητές να αμφισβητήσουν, «θόρυβο» στους εκπαιδευτικούς να καλέσουν μέσα στις τάξεις innovators, «θόρυβο» στους αποφοίτους οι οποίοι εργάζονται σήμερανα επανέλθουν στους τωρινούς φοιτητές ως μέντορες. (δες εδώ NOISE => www.noise-europe.org)
Τρίτον συμμετέχω σε με μία διεθνή οργάνωση με το όνομα “Gangsters” στην οποία βοηθούμε social entrepreneurs να προχωρήσουν τα project τους. Το κάνουμε γιατίσυνήθως οι νέοι αυτοί είναι περισσότερο social και λιγότερο entrepreneurs. Επιλέγουμε αυτούς που θεωρούμε ότι μπορούν να προσφέρουν περισσότερο στην κοινωνία. Μετά, μια ομάδα δεκαπέντε εθελοντών από εμάς οργανώνει τη λεγόμενη “ενέδρα”, γι’ αυτό άλλωστε λεγόμαστε και gangsters! Είναι ένα δίωρο brainstorming πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας entrepreneur. Συνήθως προκύπτουν γύρω στις εκατό ιδέες προς αξιοποίηση και πέντε συγκεκριμένες λύσεις. Όλα τα αποτελέσματα του brainstorming καταγράφονται σε μια παγκόσμια on line πλατφόρμα προκειμένου να μοιραζόμαστε κοινές πρακτικές και να συγκρίνουμε τι γίνεται στην Αφρική, την Ασία, την Ευρώπη κτλ.
(δες εδώ Makesense => www.we.makesense.org)
Τι πιστεύεις για το εκπαιδευτικό σύστημα; Καλύπτετε ένα κενό του συστήματος με τις δράσεις σας;
H εκπαίδευση έχει διάφορα προβλήματα.
Τουλάχιστον στην Γαλλία που γνωρίζω καλά, τα διαφορετικά επιστημονικά πεδία
είναι εντελώς απομονωμένα και δεν υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των φοιτητών με
αποτέλεσμα να μην υπάρχει καινοτομία. Για παράδειγμα οι γιατροί συναναστρέφονται
μόνο με γιατρούς, οι οικονομολόγοι, οι μηχανικοί κοκ το ίδιο οπότε η σκέψη τους
δεν επηρεάζεται και δεν αλληλεπιδρά.
Το πρόβλημα επίσης είναι η TOP-DOWN δομή του
εκπαιδευτικού συστήματος. Τα πάντα προέρχονται
από την αυθεντία του καθηγητή, ο φοιτητής σχεδόν δεν επιτρέπεται να έχει άποψη
ή να κάνει κριτική. Με αυτόν τον τρόπο απλά αναπαράγουμε το σύστημα. Επίσης δεν
υπάρχει πρακτική εφαρμογή αυτών που διδάσκονται και συνήθως ασχολούμαστε με case studies της
δεκαετίας του πενήντα. Πώς θα μπορέσει αυτή η γνώση να είναι χρήσιμη στο
σύγχρονο περιβάλλον;
Έχω την τύχη
να δουλεύω σε ένα διεθνές περιβάλλον μαζί με Ιταλούς, Ισπανούς, Άγγλους κλπ.
Όσοι μοιραζόμαστε αυτές τις κοινές αντιλήψεις έχουμε συστήσει μια ομάδα που
ονομάζεται «Νέοι φοιτητές». Ο σκοπός μας είναι να συνεργαζόμαστε με καθηγητές
οι οποίοι είναι στο ίδιο μήκος κύματος και θέλουν να εφαρμόσουν καινοτομίες
στις αίθουσες διδασκαλίας αλλά δε μπορούν επειδή πρέπει να ακολουθούν άκαμπτους
κανόνες. Μαζί τους επαναπροσδιορίζουμε το μέλλον της εκπαίδευσης.
Πιστεύεις ότι το σύστημα σας πολεμάει ή
σας βοηθάει σε σχέση με τις δράσεις σας;
Η σχέση μας με το σύστημα είναι περίπλοκη. Τίθενται δύο ζητήματα.
Πρώτον τα Πανεπιστήμια δεν έχουν όραμα, δεν καινοτομούν
γιατί δεν θέλουν να παίρνουν ρίσκο. Περιμένουν
να δημιουργηθεί κάτι πρώτα και μετά δουλεύουν πάνω σε αυτό. Το πρόβλημα είναι
ότι για να δημιουργηθεί κάτι νέο, σε οποιοδήποτε τομέα, χρειάζονται χρήματα και
υποστήριξη και τα πανεπιστήμια φοβούνται να τα παρέχουν αυτά. Το δεύτερο ζήτημα
είναι τα κριτήρια που πρέπει να πληρούν τα πανεπιστήμια για να παραμένουν «ανταγωνιστικά».
Τα κριτήρια αυτά περιορίζονται στην επαγγελματική απορρόφηση των αποφοίτων, στα
χρήματα που κερδίζουν και στην πιθανή διεθνή καριέρα που κάνουν ώστε να
«διαφημίζεται» το πανεπιστήμιο. Δεν υπάρχουν για παράδειγμα πέρα από οικονομικά
και κριτήρια κοινωνικά ή περιβαλλοντικά. Αν θέλουν να παραμείνουν «ανταγωνιστικά»
πρέπει να ακολουθήσουν κανόνες που δημιουργήθηκαν τριάντα χρόνια πριν!
Τι θα έκανες αν ήσουν υπουργός παιδείας;
Θα ξεκινούσα από τη βάση της πυραμίδας. Καταρχήν θα δημιουργούσα προγράμματα
συνεργασίας και brainstorming από το
δημοτικό. Γιατί στο brainstorming δεν υπάρχει
όριο στην δημιουργικότητα, κανείς δεν μπορεί να σου πει ότι κάνεις λάθος. Θα
μεταβίβαζα την ευθύνη της άποψης στους μαθητές. Επίσης θα προσπαθούσα να
βελτιώσω τις δεξιότητες των μαθητών να παρουσιάζουν και να απευθύνονται στο
κοινό. Στον κόσμο που ζούμε είναι σημαντικό όχι μόνο να χειρίζονται σωστά τη
γλώσσα αλλά και να μπορούν να επικοινωνούν τις ιδέες τους λιτά και κατανοητά.
Δείτε εδώ το video της συνέντευξης της Maeva Tordo με ακόμα περισσότερο υλικό
*Maeva Tordo - Co-founder at Paris Factory/ Gangster at MakeSense / Co-founder at NOISE
