Χρειάστηκε ένας άνθρωπος να διασχίσει δύο ηπείρους και έναν ωκεανό για να χρησιµοποιήσουµε κάτι που το είχαµε άφθονο αλλά µέχρι πρότινος το θεωρούσαµε άχρηστο, το βελανίδι. Μοιάζει µε την ιστορία των πύργων στη Μάνη, αρκετοί από τους οποίους είχαν µείνει να ρηµάζουν µέχρι που Γερµανοί συνταξιούχοι τους εκτίµησαν, τους αγόρασαν και τους αναστήλωσαν. Η Marcie µένει στην Τζια από το 2004. Έχει έναν ξενώνα και ένα αγρόκτηµα 30 στρεµµάτων µε ελιές και αµπέλια. Από το 1997 κάνει έρευνα για τα βελανίδια και κατόρθωσε µέσω crowdfunding να φτιάξει ένα µικρό παρασκευαστήριο για αλεύρι βελανιδιού. Φέτος εν µέσω κρίσης έκανε 12 τόνους εξαγωγή και έχει δώσει δουλειά σε τριάντα οικογένειες στο νησί.
Marcie, από πού είσαι και πώς κατέληξες στην Ελλάδα;
Είµαι από τη Βόρεια Καλιφόρνια. Ήρθα στην Ελλάδα το 1984 όταν ήµουν φοιτήτρια και µ’ άρεσε τόσο πολύ που δεν έφυγα. Δεν είχα σχεδιάσει να µείνω τόσο χρόνια αλλά τώρα δεν φεύγω, δεν πάω πουθενά!
Μέχρι να ασχοληθείς εσύ µε το βελανίδι στη Τζια, ήταν ένα άχρηστο προϊόν. Πώς σου ήρθε η ιδέα να χρησιµοποιήσεις το βελανίδι;
Μπορούσαν να το φάνε µόνο τα γουρούνια εξαιτίας της φλούδας του. Εµείς έχουµε πάρει ένα τεράστιο µηχάνηµα που τα ξεφλουδίζει και τώρα οι αγρότες µπορούν να ταΐζουν όποιο ζώο θέλουν µε το καρπό του βελανιδιού. Μέχρι να ενηµερώσω τον κόσµο δεν ήξερε κανείς τίποτα για αυτόν τον καρπό. Όταν ήµουν 10 χρονών έµαθα ότι οι Ινδιάνοι χρησιµοποιούσαν το βελανίδι για φαγητό. Μετά από εικοσιπέντε χρόνια ήρθα στην Τζια, είδα τις βελανιδιές και θυµήθηκα. Μέσω του διαδικτύου έµαθα πάρα πολλά πράγµατα και βρήκα ανθρώπους που µε βοήθησαν. Φέτος κατάφερα να παράγω ένα τόνο αλεύρι.
Για να βρεις χρηµατοδότηση χρησιµοποίησες την µέθοδο του crowdfunding µέσω της ψηφιακής πλατφόρµας του Kickstarter.
Το πρώτο ποσό στόχος που έβαλα στο Kickstarter ήταν 30.000 δολάρια. Από αυτά πρέπει πρώτα να δώσεις το 10% στο Kickstarter και το Αmazon. Αν φτάσεις το στόχο τα παίρνεις, διαφορετικά δεν παίρνεις τίποτα. Αν έφτανα τον αρχικό στόχο θα αγόραζα 3-4 µηχανήµατα. Μάζεψα µόνο 8.000 ευρώ αλλά δεν τα παράτησα. Ξαναέβαλα Kickstarter, αυτή τη φορά µόνο 8.000 ευρώ. Έτσι κέρδισα και µε αυτά τα χρήµατα πήρα το πρώτο µηχάνηµα. Φέτος είναι ένα ζήτηµα τι θα κάνω, γιατί δεν έχω καθόλου χρήµατα και δεν ξέρω πως θα προχωρήσω! Ήδη έχω βάλει άλλο ένα project στο Kickstarter. Ωστόσο έχω αποφασίσει ότι αυτή η προσπάθεια µε το βελανίδι δεν θα µε αγχώσει. Αν δεν τα καταφέρω θα σταµατήσω ή θα προχωρήσω µε µικρότερη ταχύτητα.
Έχεις ασχοληθεί µε διάφορα πράγµατα, από µπουτίκ µέχρι εστιατόριο. Θα µπορούσε να είναι µια φάση και αυτό που ζεις τώρα;
Δεν είναι φάση, γιατί είµαι παντρεµένη και πολύ ευτυχισµένη. Αλλά δεν ξέρεις ποτέ τι θα προκύψει. Για παράδειγµα πριν τρία χρόνια είχα καρκίνο. Δεν το περίµενα, αλλά ήρθε…
Άλλαξε ριζικά ο τρόπος της ζωής σου από τότε;
Είχε αλλάξει ήδη η ζωή µου, γιατί έχω χάσει όλη την οικογένεια µου. Όταν χάνεις κάποιον κοντινό σου αλλάζει εντελώς ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή. Έχασα τον πατέρα µου στα 17, µετά τον αδερφό µου και µετά ήρθε το δικό µου πρόβληµα υγείας. Οπότε έχω µάθει ότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξηµερώσει.
Λόγω της κρίσης έχουν ξεκινήσει οι Έλληνες να επιστρέφουν πίσω στη γη.
Είµαστε τυχεροί εδώ στην Ελλάδα, έχουµε θάλασσα, αέρα, ανθρώπους µε όρεξη για δουλειά. Έχω ακούσει ότι ήδη 30.000 άτοµα έχουν φύγει από την Αθήνα και επέστρεψαν στα χωριά. Η κρίση στην Ελλάδα ίσως διορθώσει την κατάσταση, η οποία τα τελευταία χρόνια είχε γίνει εξωφρενική. Όλοι ήθελαν πολλά περισσότερα από αυτά που είχαν τη δυνατότητα να πάρουν. Τώρα πρέπει να κοιτάξουµε αυτά που έχουµε και όχι αυτά που µας λείπουν. Και έχουµε αρκετά. Η φύση στην Ελλάδα µας δίνει πάρα πολλά πράγµατα γιατί είναι καλός ο καιρός, πολύ πιο ευνοϊκός απ’ ότι στο Λονδίνο ή το Όσλο.
Έχεις ζήσει στην Αθήνα, µια πόλη που δεν έχει και την καλύτερη ποιότητα ζωής σε σχέση µε άλλες µεγαλουπόλεις. Έχεις βρει την ηρεµία σου που έφυγες;
Και ναι και όχι. Έµεινα δεκαεπτά χρόνια στην Αθήνα, άνοιξα το πρώτο εστιατόριο στου Ψυρρή, το 1989. Μπορώ να πω ότι µέχρι πρόσφατα η Αθήνα ήταν πιο «εύκολη» από άλλες πόλεις και σίγουρα πιο ασφαλής. Τώρα δεν είναι πια έτσι. Έφυγα από την Αθήνα γιατί πέρασα την προσωπική µου οικονοµική κρίση το 2004 -σας πρόλαβα όλους- και δεν έβγαζα ούτε τα έξοδα µου. Ήξερα ότι αν πάω κάπου πιο ήσυχα θα τα κατάφερνα πιο εύκολα, και όντως έτσι έγινε.
Τώρα που αυξήσατε την παραγωγή, γύρω στις τριάντα οικογένειες ασχολήθηκαν µε το βελανίδι. Αυτό είχε να γίνει από το 1965 στη Τζια διαβάζω.
Ναι, περίπου τριάντα οικογένειες ασχολήθηκαν µε το project βελανίδι! Πληρώνονται µισό λεπτό το κιλό, που σηµαίνει ότι ένας εργάτης γης µπορεί να µαζεύει άνετα 50-60 € σε πέντε, έξι ώρες. Ηµεροµίσθιο αρκετά καλό για την Ελλάδα. Με το µηχάνηµα που πήραµε µπορούµε να ξεφλουδίζουµε µεγάλη ποσότητα, παλιότερα δεν γινόταν. Φαντάσου ότι έβγαζα τη φλούδα µε το σφυρί από ένα ένα βελανίδι. Τώρα ξεφλουδίζουµε ένα τόνο σε 30 λεπτά, γεγονός που σου δίνει τη δυνατότητα να δουλέψεις µε µεγαλύτερη αγορά. Για παράδειγµα του χρόνου έχουµε καινούργια παραγγελία, 25 τόνους κύπελλα βελανιδιών. Επίσης οι αγρότες µπορούν να ταΐζουν τα ζώα από τα βελανίδια που έχουν στα δέντρα τους. Πριν δεν µπορούσαν γιατί η φλούδα πείραζε το στοµάχι των ζώων.
Πώς βλέπεις την Ελλάδα µετά από τόσα χρόνια εδώ;
Είµαι αισιόδοξος άνθρωπος, πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει περάσει πολύ πιο δύσκολες στιγµές από τις σηµερινές. Όλοι πρέπει να πετάξουν την τηλεόραση γιατί κάνει µεγάλη ζηµία, δηµιουργεί ψεύτικες ανάγκες. Από τότε που άρχισε η κρίση, η τηλεόραση την κάνει πολύ χειρότερη. Φαντάζοµαι ότι οι άνθρωποι θα ήταν πιο ήρεµοι και θα πολεµούσαν πιο εύκολα την κατάσταση αν δεν άκουγαν συνέχεια πόσο δύσκολα και τροµακτικά είναι τα πράγµατα.
Θα έφευγες από την Ελλάδα;
Σε καµία περίπτωση. Θα µε θάψουν εδώ (γελάει). Πήρα την ελληνική υπηκοότητα πριν τρία χρόνια µετά από δεκαεννέα χρόνια προσπάθειας!Καµαρώνω για αυτό, αν και µε κοροϊδεύουν οι φίλοι µου. Έκανα αίτηση το 1990. Το 1996 µου είπαν ότι έχασαν όλο το φάκελο µου και έπρεπε να ξαναµαζέψω τα χαρτιά. Τα ξαναµάζεψα, αλλά µε έβαλαν σε µια λίστα µετά από διακόσιους χιλιάδες µετανάστες που εν τω µεταξύ είχαν έρθει από την Αλβανία.
Τι άλλο έχεις να συµβουλέψεις τους Έλληνες;
Δεν ανησυχώ πολύ για τους Έλληνες, γιατί είναι «έξω», είναι στις πλατείες. Έχω δει εικόνες καθηµερινότητας από τις οποίες δεν µπορείς να καταλάβεις ότι κάτι πάει στραβά. Αυτό είναι καλό. Εγώ θα έλεγα γενικά ότι πρέπει να κοιτάξουµε γύρω µας, όχι µόνο τον εαυτό µας και την οικογένεια µας. Και κυρίως όταν η ζωή σου δίνει λεµόνια φτιάξε λεµονίτα!
Δείτε εδώ το video της συνέντευξης της Marcie Mayer με ακόμα περισσότερο υλικό
