


Στα τριάντα του πήγε για ένα µήνα στη Γουατεµάλα και δεν επέστρεψε πίσω ποτέ! Ο Ηλίας Πούλιας, ανήσυχο πνεύµα, παράτησε το investment fund που είχε στο Λονδίνο και εδώ και δέκα χρόνια ασχολείται µε επιχειρήσεις στην εξωτική Γουατεµάλα. Η περιπετειώδης ιστορία του κουβαλάει λίγο από την αύρα των ταινιών του Βέρνερ Χέρτζοκ για τη Λατινική Αµερική. Το µεράκι του είναι το ίδρυµα που έχει για παιδιά. Γιατί µέσα από τα δικά τους µάτια κατάλαβε πως είναι να µυρίζεις τα λουλούδια…
Ηλία πώς βρέθηκες στη Γουατεµάλα;
Το 2001 συµπλήρωνα τον ένατο χρόνο στο Λονδίνο όπου είχα ένα investmentfund. Κάποια στιγµή ο αδερφός µου είχε µια ιδέα για επένδυση. Μια αλυσίδα καταστηµάτων µε έπιπλα, ηλεκτρονικά, και µωρουδιακά στη Γουατεµάλα! Η Γουατεµάλα ήταν για εµένα µια άγνωστη χώρα. Το πρώτο που θυµήθηκα ήταν ειδήσεις από τη δεκαετία του 80 και τον εµφύλιο πόλεµο. Άνοιξα χάρτη, είδα ότι είναι κάτω από το Μεξικό, έχει πληθυσµό και έκταση όσο η Ελλάδα. Δεν υπήρχε όµως πρόβληµα καθώς δεν χρειάζονταν να πάµε εκεί για την επένδυση, είχαµε τοπικό συνεργάτη. Μερικούς µήνες αργότερα, ο συνέταιρος ζήτησε βοήθεια στο στήσιµο της εταιρείας. Αποφάσισα να ταξιδέψω στη Γουατεµάλα για ένα µήνα, να δω εξωτικά δάση, ποτάµια, λίµνες και παράλληλα αφού στήσω την εταιρεία να γυρίσω Λονδίνο. Τελικά εκείνος ο Οκτώβριος είναι ο πιο µεγάλος µήνας της ζωής µου. Έχουν περάσει 10 χρόνια και ακόµα να τελειώσει!
Πώς είναι να στήνεις µια επιχείρηση στη Γουατεµάλα;
Δεν ήταν τόσο εύκολα όσο περιµέναµε. Λίγους µήνες µετά αγοράσαµε τις µετοχές του συνέταιρου και τρέξαµε την εταιρεία µόνοι µε τον αδερφό µου. Στο λιµάνι οι τελωνιακοί µας διεµήνυσαν ή θα δώσεις τόσο φόρο ή θα µε λαδώσεις για να πληρώσεις λιγότερα. Το λάθος ήταν ότι την πρώτη φορά επειδή όλοι µας συµβούλευαν να µην τους κοντράρουµε, ενδώσαµε. Στη συνέχεια όµως το µπαξίσισι αυξήθηκε. Αποφασίσαµε λοιπόν να µην ξαναπληρώσουµε και στήσαµε µόνοι µας µια νοµική άµυνα γιατί κανένας δικηγόρος της χώρας δεν τα είχε βάλει ποτέ µε τη µαφία του λιµανιού. Διαβάσαµε τους νόµους και παρά την περιορισµένη µας γνώση στη γλώσσα και την άγνοια περί του νοµικού συστήµατος, τα καταφέραµε: Κερδίσαµε 52 υποθέσεις. Δεν ήταν όµως µόνο αυτό. Κάποια στιγµή που ταξιδέψαµε εκτός Γουατεµάλας µας «αδειάσανε» δύο µαγαζιά κάποιοι υπάλληλοί µας. Φτάσαµε πολύ κοντά στο να πούµε «αυτό ήταν, τα παρατάµε»! Όµως οι δυσκολίες µας πείσµωσαν, µείναµε, το παλέψαµε και τελικά τα καταφέραµε. Παρά τις δυσκολίες η εταιρεία εξαπλώθηκε σε όλη την Κεντρική Αµερική και την πουλήσαµε πριν ένα χρόνο. Στήσαµε µια άλλη εταιρεία realestate, αγοράσαµε και ανακαινίσαµε ένα σπίτι στην παλιά πρωτεύουσα AntiguaGuatemala, η οποία είναι µνηµείο πολιτιστικής κληρονοµιάς της Unesco και το κάναµε εµπορικό και επιµορφωτικό κέντρο. Επίσης φτιάξαµε µια εταιρεία µε τηλεπικοινωνίες η οποία ξεκινώντας από ένα γραφείο µε πέντε άτοµα, έχει πλέον εξαπλωθεί στην Κεντρική Αµερική.
Πώς προέκυψε η ενασχόληση σου µε την εκπαίδευση και το «PouliasFoundation»;
Το 2003 γνωρίσαµε µια οµάδα από παιδιά που έπαιζε πίσω από τις αποθήκες µας, επτά αγόρια µεταξύ 9 και 13 χρονών. Μεγαλώσαµε και µάθαµε τη χώρα µαζί τους! Νοµίζω ότι αυτά µας υιοθέτησαν. Πέρα από το χρόνο µας θελήσαµε να τους δώσουµε κάτι παραπάνω, εφόδια για να καλυτερέψουν τη ζωή τους. Πρώτα προσλάβαµε µια καθηγήτρια για τα αγγλικά και µετά καθηγητή να τους βοηθά µε τα µαθήµατα του σχολείου. Τα απογεύµατα όταν τελειώναµε τη δουλειά πηγαίναµε στο meetingroom της εταιρείας όπου έκαναν µαθήµατα και καθόµασταν για να τους πούµε ιστορίες από την ελληνική µυθολογία την οποία λάτρεψαν. Σιγά σιγά τα παιδιά έγιναν σαράντα! Ήρθαν τα αδέρφια, οι φίλοι, τα ξαδέλφια - όλοι ήθελαν να γίνουν µέρος της µεγάλης µας οικογένειας.
Πώς είναι η ζωή για ένα παιδί στη Γουατεµάλα;
Αυτά τα παιδιά µεγαλώνουν σε ακραίες καταστάσεις. Τα µισά έχουν χάσει τον ένα ή και τους δυο τους γονείς λόγω της βίας που µαστίζει τη χώρα. Ή του αλκοολισµού. Δεν έχουν κάποιον να τους πει «εσύ αξίζεις πολλά, µπορείς να γίνεις αυτό που θέλεις». Τώρα έχει αλλάξει λίγο η ζωή τους. Τα εκπαιδεύουµε ευρύτερα, όχι απλά στα µαθήµατα του σχολείου. Τους δίνουµε ερεθίσµατα για αν αλλάξουν το πεπρωµένο τους. Μαζί µας αναπτύσσουν τα ταλέντα τους. Να φέρω ένα παράδειγµα. Η Σέιµι είναι 9 χρονών και είναι το πιο γρήγορο κορίτσι της γειτονιάς. Κερδίζει όλα τα αγόρια στο τρέξιµο ακόµα και αυτά που είναι πέντε χρόνια µεγαλύτερά της. Γι αυτό τη γράψαµε στην εθνική οµάδα προπόνησης. Τώρα κάθε απόγευµα µετά το σχολείο πηγαίνει στο στίβο.
Τι πρέπει να αλλάξει στη Γουατεµάλα;
Το 50% των παιδιών υποφέρει από υποσιτισµό. Πρώτο βήµα είναι να δώσεις τροφή ή να δείξεις στις οικογένειες τον τρόπο να θρέψουν τα παιδιά τους. Το άλλο είναι η εκπαίδευση. Κατορθώνοντας να βγάλουν περισσότερα παιδιά το σχολείο, αλλάζει η χώρα. Ο µέσος Γουατεµαλτέκος έχει περάσει 3,5 χρόνια στο σχολειό, δεν έχει πάει ούτε καν στην 4η δηµοτικού. Αυτό προσπαθούµε να το αλλάξουµε. Εµείς δεν εκπαιδεύουµε µόνο τα παιδιά αλλά και τους δασκάλους. Άλλωστε και αυτοί νεαρά παιδιά είναι, χωρίς ιδιαίτερη µόρφωση - το 60% ήταν αµόρφωτοι. Η σηµερινή κατάσταση δεν έχει σχέση µε το 2001 που πήγαµε. Διευρύνεται η µεσαία τάξη. Υπάρχει πάντα βέβαια η πλούσια τάξη, που είναι ένα µικρό ποσοστό του πληθυσµού και ελέγχει τον πλούτο της χώρας, αυτό όµως σιγά σιγά αλλάζει.
Τι διαφορές εντοπίζεις στη νοοτροπία;
Η διαφορά του δυτικού µε τον υπό ανάπτυξη κόσµο είναι οι ρυθµοί της ζωής. Όταν πρωτοπήγα οι ρυθµοί µου ήταν αυτοί που είχα φέρει από το Λονδίνο και την Νέα Υόρκη. Να δουλεύεις στις 10.000 στροφές, να παράγεις τα πάντα σε µια µέρα και να σου λένε και λίγα έκανες. Στη Γουατεµάλα τα πράγµατα αντιστράφηκαν. Εκεί ο κόσµος πάει µε 1.000 στροφές. Έτσι η ποιότητα ζωής είναι πολύ καλύτερη. Αναγκαστικά προσαρµόζεσαι στα δεδοµένα τους. Μπορεί να µην κάνεις χιλιάδες πράγµατα σε µια µέρα αλλά αυτά που κάνεις θα τα απολαύσεις! Εκεί έχω το χρόνο να σταµατήσω να µυρίσω τα λουλούδια κάτι που δεν είχα στη Αµερική, την Αγγλία ή την Ελλάδα.
Τι θα συµβούλευες κάποιον νέο που θα άφηνε το δυτικό κόσµο και θα ερχόταν στη Γουατεµάλα για να στήσει κάτι από τη αρχή;
Η οικονοµία της Γουατεµάλας είναι η µεγαλύτερη της Κεντρικής Αµερικής, έχει ρυθµούς ανάπτυξης στο 6 %. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη γραφειοκρατία. Άµα έχει όρεξη για δουλειά, θα πετύχεις. Υπάρχουν πολλές εταιρείες που ζητούν ανθρώπους µε όρεξη.
Επίσης είναι πανέµορφη χώρα! Έχει φοβερή ζούγκλα, ποτάµια, λίµνες στα 1500 µέτρα, τρία ενεργά ηφαίστεια. Η ζωή είναι πολύ διαφορετική, γιατί είσαι πιο κοντά τη φύση. Επίσης έχει τεράστια ιστορία, ήταν η βάση του πολισµού των Μάγιας. Είναι ένας λαός µε πλούσιο πολιτισµό ο οποίος δεν έχει εξερευνηθεί. Αυτό που µε έχει εντυπωσιάσει είναι ότι κατάφεραν ό,τι κατάφεραν χωρίς καν να έχουν ανακαλύψει τον τροχό! Είναι µια χώρα στην οποία οι άνθρωποι παλεύουν και επιβιώνουν µε όσα µέσα και αν έχουν στη διάθεσή τους.
Δείτε εδώ το video της συνέντευξης του Ηλία Πούλια με ακόμα περισσότερο υλικό