Η AIESEC ήταν μια εμπειρία που με έπεισε να αλλάξω σπουδές στα 21 μου, να κοιμηθώ σε κουκέτες τρένου κάπου κοντά στην Νότια Ινδία, να ταξιδεύω με παγοθραυστικό στη Βαλτική και να μιλάω για μελλοντική συνεργασία για μια δική μας επιχείρηση με την καλύτερη μου φίλη από την AIESEC. Η οποία είναι Πολωνή, σπούδασε στο Βέλγιο, το αγόρι της τυχαίνει να είναι Έλληνας, την είχα γνωρίσει σε ένα συνέδριο στην Σικελία και την είχα ξαναβρεί στην Ινδία ενώ τώρα εργάζεται στην Ολλανδία.
Πολύπλοκο έ;
Όχι τόσο πολύπλοκο όσο όταν προσπαθούσα να εξηγήσω στην
μαμά μου ότι στο συνέδριο από το οποίο μόλις γύρισα έτυχε να μένω στο δωμάτιο
με μία κοπέλα από το Πακιστάν και με ένα αγόρι από το Μεξικό και πως για πρώτη
φορά γνώριζα άτομο από την Μογγολία. Για την μαμά μου
το μόνο σημαντικό ήταν ότι γύρισα σώα ύστερα από ένα μήνα περιπλάνησης στην
Ινδία. Δεν περιμένω να καταλάβει ακριβώς
τι μου έχει προσφέρει ο οργανισμός
γιατί μου φτάνει που είμαι αρκετά άξια
για να με εμπιστεύεται. Περιμένω όμως να καταλάβουν οι συνομήλικοι μου
τι μου δίνει ο εθελοντισμός, η καινοτομία, η δραστηριοποίηση, η
πολυπολιτισμικότητα, η διαφορετικότητα, η AIESEC.
Στην AIESEC μάθαμε
να είμαστε ενεργοί, να ψάχνουμε, να σκάμε από περιέργεια για
πράγματα τα οποία πολλές φορές δεν μας αφορούν και καθόλου. Δελεαζόμαστε από
την διαφορετικότητα και δεν ικανοποιούμαστε με κάτι το οποίο είναι μισοτελειωμένο
και ακαθόριστο. Η AIESEC πλάθει εμπειρίες από νέους προς νέους, το
κατά πόσο όμως αυτές οι εμπειρίες θα αξιοποιηθούν κατάλληλα κρίνεται στη δημιουργικότητα και την πρωτοβουλία του κάθε ένα
μας ξεχωριστά.
Πριν περίπου 8 μήνες πήρα την απόφαση
να ηγηθώ μιας ομάδας που τότε δεν γνώριζα και να διοργανώσουμε ένα από τα
μεγαλύτερα συνέδρια που διεξαγάγει η AIESEC παγκοσμίως
με τον τρόπο που το είχα εγώ στο μυαλό μου! Αυτό που σκεφτόμουν τότε ήταν πώς σίγουρα θα επέλεγα την τέλεια ομάδα, πως θα αποφεύγαμε όλα τα πιθανά λάθη που θα μπορούσαν να γίνουν και
θα περνούσαμε περίπου 10 μήνες μαζί
χωρίς τσακωμούς και δύσκολες καταστάσεις. Προφανώς οι προσδοκίες μου δεν θα
μπορούσαν να είναι περισσότερο λανθασμένες...
Το
να ηγείσαι μία ομάδας δεκαεννέα ατόμων με
μ. ο. ηλικίας τα είκοσι ακούγεται τρομακτικό, ειδικά όταν αυτή καλείται να
διοργανώσει το μεγαλύτερο φοιτητικό event που έγινε τα τελευταία χρόνια στην
Ελλάδα. Ακατόρθωτο;
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο μέσα στην AIESEC γιατί είναι η μοναδική φυσαλίδα στον κόσμο
μας που συγχωρεί τα λάθη, δίνει χώρο για βελτίωση, προσπαθεί για το καλύτερο
αποτέλεσμα ακόμα και αν όλα γύρω μας δείχνουν λάθος.
Τώρα, ένα μήνα μετά το συνέδριο EuroXpro 2012 και το event Global Think Tank4Greece που διοργανώσαμε στα πλαίσια αυτού μπορώ να πω πως έζησα την
σημαντικότερη εμπειρία μου μέσα στην AIESEC. Σίγουρα
δε διάλεξα την τέλεια ομάδα. Άλλωστε η ομάδα αποτελείται από ανθρώπους και οι άνθρωποι κάνουν λάθη,
αναπτύσσονται & αλλάζουν. Δεν θυμάμαι καν τι
σκεφτόμουν όταν περίμενα την τέλεια ομάδα να εμφανιστεί. Κάναμε τόσα λάθη τους
μήνες που δουλέψαμε μαζί που μερικές φορές αναρωτιέμαι τι έμεινε σταθερό από τις
πρώτες κιόλας συζητήσεις που κάναμε
πάνω στην διοργάνωση. Κάναμε πολλά λάθη γιατί όπως
είπαμε δεν ήμασταν η τέλεια ομάδα. Παρόλα αυτά τα λάθη και οι αποτυχίες
μας οδήγησαν σιγά σιγά στην καλύτερη δυνατή ομάδα που μπορούμε να
δημιουργήσουμε.
H AIESEC δεν είναι σχολείο να σε
υποχρεώσει να μάθεις και να ψάξεις, σίγουρα δεν είναι πανεπιστήμιο που θα σου
δώσει θεωρία και γνώση από ειδικούς, με τίποτα δεν είναι οικογένεια η οποία θα
σε καθοδηγήσει στα σωστά μονοπάτια και φυσικά δεν είναι παρέα γιατί σε μια
παρέα απλώς περνάς όμορφα τον ελεύθερο σου
χρόνο. H AIESEC δεν σε υποχρεώνει να
είσαι εκεί και να ταιριάξεις οπωσδήποτε, ούτε θα σου προσφέρει γνώση χωρίς εσύ
ο ίδιος να προσπαθήσεις και να δουλέψεις για αυτή, δεν θα σε ωθήσει να υιοθετήσεις τις αξίες της αν εσύ δεν
βρίσκεις τον εαυτό σου σε αυτές. Θα σε κάνει μέλος μια ομάδας γιατί οι ομάδες
φέρνουν αποτελέσματα & ενώνουν ανθρώπους. Εδώ αλλάζουμε τον κόσμο! Πως θα
το κάνουμε δηλαδή περνώντας απλώς καλά
με ένα μάτσο συνομηλίκους;
Υπήρξαν πολλές περίοδοι στην ζωή μου
μέσα στην AIESEC που αναρωτήθηκα αν
τελικά κάνω το σωστό και αυτό που με κράτησε είναι οι σκέψεις ανθρώπων που αναρωτιόντουσαν
το ίδιο με εμένα. «Δεν μπορείς να θεωρείς ότι η διοργάνωση του συνεδρίου έχει
μείνει πίσω και ότι θα μπορούσαμε να
ήμαστε καλύτεροι. Πετυχαίνουμε κάτι τόσο μεγάλο, σε μια Ελλάδα που
αργοπεθαίνει!» μου λέει ο
Δημήτρης, μέλος της ομάδας μας.
Ενώ η Asia από την Πολωνία «Από την
στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα κατάλαβα ότι κάτι
πάει στραβά και ότι ίσως δεν έχω
καταλάβει κάτι σωστά. Πού είναι η κρίση που μας παρουσιάζουν όταν υπάρχουν
άτομα σαν εσάς στο μέλλον της Ελλάδας.»
Η ερμηνεία που δίνω εγώ στην AIESEC είναι ότι σε
κάνει leader. Kαι leader τελικά δεν γίνεσαι ούτε μέσα από την ηλικία ούτε μέσα από
την εμπειρία. Leader γίνεσαι μέσα από την ασταμάτητη δίψα για μάθηση &
νέες εμπειρίες. Ναι αυτό σημαίνει να
είσαι leader μέσα στην AIESEC! Να
πετυχαίνεις τους στόχους σου μέσα από την ολοκληρωμένη προσπάθεια όλων και να
απολαμβάνεις το τελικό αποτέλεσμα γεμάτος
εμπειρίες έτοιμος για την επόμενη περιπέτεια!
Το να ζεις σε έναν φοιτητικό οργανισμό όπως η AIESEC τέσσερα ολόκληρα χρόνια της ζωής σου κάνει την εμπειρία σου άλλες φορές τρομακτική, άλλες φορές πιεστική, άλλες φορές κουραστική, τις περισσότερες φορές απίστευτα μαγική μα ποτέ μονότονη και μίζερη!
*Η Εβίτα Κολοκούρη είναι φοιτήτρια Διοίκησης Επιχειρήσεων & Ιστορίας,
Πρώην μέλος της Εθνικής Επιτροπής AIESEC Hellas - Υπεύθυνη Επικοινωνίας & Προώθησης
και η Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του EuroXpro & Global Think Tank4Greece 2012.
Δηλαδή ένας πραγματικός βετεράνος της AIESEC!
