«Οι αισθήσεις του κοινωνικού ανθρώπου είναι διαφορετικές από τις αισθήσεις του µη κοινωνικού ανθρώπου» ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
«Τον τρόπο για να ανατρέψουµε τον κόσµο τον βρήκαµε όχι ψάχνοντας στα βιβλία αλλά µέσα από την περιπλάνηση. Ήταν µια παρέκκλιση πορείας, µια µεγάλη µέρα όπου τίποτα δεν ήταν ίδιο µε την προηγούµενη και η οποία δεν είχε ποτέ τέλος»
Γκυ ΝτεMπOρ
Θυµάµαι παλιά που ήµουν αναρχικός, ότι χώριζα τον κόσµο σε µια µειοψηφία διευθυντών και µια πλειοψηφία διευθυνοµένων. Οι τελευταίοι πάλι διαµοιράζονταν σε επιµέρους κατηγορίες ανάλογα µε την δυνατότητα να παραµένουν υποκείµενα απέναντι στις δουλειές τους, τα εργαλεία τους και την κοινωνία ή να µετατρέπονται σε παθητικά αντικείµενα από τις συνθήκες της δουλειάς τους.
Τ ην τελευταία πενταετία συνειδητοποιώ ότι έχω προσχωρήσει στο κίνηµα µιας νέας δηµοκρατίας. Όχι αυτής του Σαµαρά φυσικά, αλλά αυτής των ανώνυµων πολιτών που είναι σε θέση µάχης για να αλλάξει το σύστηµα. Βέβαια, εξακολουθεί να υπάρχει ο απάνθρωπος διαχωρισµός σε ελίτ διευθυντών και ένα τεράστιο πλήθος όπου αυτοί αποπειρώνται να το διευθύνουν, που θυµίζει τις συνθήκες που επικρατούσαν στην αρχαία Ρώµη. Όµως ταυτόχρονα, αναδύεται λόγω της τεχνολογικής επανάστασης µια τρίτη τάξη. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην θέση του να πιλοτάρουν ένα τρένο µεγάλης ταχύτητας δεν περιορίζονται στο ρόλο του υποκείµενου αφού πρέπει να λαµβάνουν υπόψη τις πληροφορίες που τους δίνει το εργαλείο, ενώ το εργαλείο απαιτεί από αυτούς να µην µετατρέπονται σε παθητικά αντικείµενα γιατί δεν θα µπορούν να το χειριστούν.
Οι ριζοσπαστικές αλλαγές στις τεχνολογικές εξελίξεις οδήγησαν το επίπεδο επικοινωνίας στο να µην υπάρχει µόνο η κάθετη µεταβίβαση πληροφοριών, η προπαγάνδα που ασκεί το σύστηµα µέσω της τηλεόρασης και των υπόλοιπων µηχανισµών του, αλλά να συνυπάρχει µε την οριζόντια δικτύωση- την διάδραση. Η έννοια της διάδρασης είναι απλή, έχει το στοιχείο της αµοιβαιότητας και ανατρέπει τη διαλεκτική της εξουσίας, καταργεί τεχνικούς φραγµούς όπως αυτούς της γεωγραφίας και της γλώσσας, µπορεί να είναι άµεση και κυρίως υποσκάπτει τις αυθεντίες, αµφισβητεί την γραφειοκρατία, τους θεσµούς, τις αναχρονιστικές ιδέες περί πνευµατικών δικαιωµάτων. Πρόκειται για προάγγελο της µεγαλύτερης επανάστασης που θα γίνει στον πλανήτη εφάµιλλης σε σπουδαιότητα µε αυτή της Γαλλικής αδελφής της.
Η νέα δηµοκρατία τοποθετεί τον άνθρωπο και την φύση στο κέντρο της ιστορίας. Αναζωογονεί τα παλιά δικαιώµατα της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας, δηµιουργώντας νέα, αυτά της άµεσης δηµοκρατίας, της ευτυχίας όλων και της µετάδοσης των γνώσεων δίχως πατέντες. Τη νέα δηµοκρατία την υποστηρίζει η τρίτη ανερχόµενη τάξη παντού, στους δρόµους, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στην δηµιουργική δραστηριότητα, στις νέες επιχειρήσεις, στα χωράφια, πειραµατιζόµενη σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η τρίτη τάξη δεν είναι ακόµη τίποτα µπροστά στη δύναµη των τραπεζών, των κρατών, των χρηµατιστηρίων, των ολιγαρχιών αλλά τα απαιτεί όλα για όλους τους ανθρώπους.
