Κανονίζαμε που θα βλέπαμε το ματς και τελικά είπαμε σπίτι
μου, είναι μία από αυτές τις Tετάρτες...
Φρόντισε να πιάνει καλά η οθόνη, ναι σίγουρα λέω αλλά μεταξύ μας δεν το
πιστεύω, μέχρι να έρθουν να αράξουν να πιούμε κάνα δύο ποτηράκια, μέχρι....να
ανακαλύψουν ότι δεν είναι κρυστάλλινη η οθόνη, έτσι διπλά θα τα βλέπουν και οι
δικοί μας στο Καμπ νόου, συμπάσχουμε...αλλά η κεραία δεν συνεργάζεται κατά πώς
είναι τίμιο και κακαρωμένη αρνείται να βάλει τάξη στο χιονισμένο χάος, κατάσταση
εκτάκτου ανάγκης ζητά δραστική λύση...είναι αργά και οι επιλογές μετριούνται
στο ένα δάχτυλο, Νο Νameκαι με τα αυτοκίνητα στο δρόμο σα την ομάδα που δεν κολλάει σε γεωγραφικές
αποστάσεις, παντού...μπουκάλι κρασί στα πόδια μου ο μπάφος γυροφέρνει στο αυτοκίνητο,
υπόκειται τη φθορά της κίνησης και για εμάς τα χαμένα εκείνα μόρια της φθοράς
γίνονται ανάσα και η πνοή ελπίδα στο
παράλογο...βαράτε εσείς και ότι να ΄ναι....
Λογική Παρέμβαση: Δηλαδή εσείς νομίζετε ότι θα κερδίσετε;
-Είναι αργά πλέον για να νομίζουμε, μόνο πιστεύουμε
Το ραδιόφωνο ανάβει σβήνει, τα μυαλά μας πλαστικά πινακάκια
αποτυπώσεις ενός γηπέδου η εντεκάδα γράφεται σβήνεται, ο καθένας έχει άποψη
αλλά αυτός που κρατάει το μαρκαδόρο είναι πολύ μακριά για να μας ακούσει...και από
κάτω μας η άσφαλτος κυλάει προς τη γιγαντοοθόνη που θα μας αγκαλιάσει για 2
ώρες...θέλω θαλπωρή και αγάπη γρυλίζουμε μα κιχ δεν βγαίνει, ε ρε τι έχει να
γίνει αν, ΑΝ ΑΝ...τελικά μπορεί μετά αφού ξυπνήσουμε από το λήθαργο της μπάλας
να δουλέψουμε γι' αυτόν τον γαμημένο πλανήτη.
Είσαι σίγουρος ότι δεν πειράζει να το αφήσουμε στο
βενζινάδικο, λεει 24 ώρες δίοδος; Μη μασάς. Καλά...μουδιασμένη πομπή, είναι το
παιχνίδι, είναι η αλλαγή σχεδίων, είναι η αγωνία να βρούμε θέσεις, είναι αυτή η
ασχημάτιστη ιδέα του γουριού, τί πρέπει να κάνω ή να μη κάνω για να κερδίσει η
ομάδα...το ταξίδι δεν έχει καν αρχίσει, είμαστε ακόμα στον ουδέτερο σταθμό, σ΄
ένα αεροδρόμιο περιμένοντας να ανακοινωθεί η πτήση-φοβάμαι τη χωρίς απογείωση
γείωση- τα πόδια μας είναι βαριά και τα γούρια είναι η υπόνοια της συμμετοχής
στην έκβαση του παιχνιδιού, κανείς δεν μπορεί να είναι ένας σοβαρός
φαινομενολόγος, αντικειμενικά να δει χωρίς στάλα παιδικής ελπίδας τη μπάλα να
αλλάζει πόδια...αν όλοι κάνουμε αυτό που πρέπει τότε ίσως...δεν παίρνω αναπτήρα,
στο γήπεδο σε ψάχνουν γιο αναπτήρα, πάντα σπίρτα 2 πακέτα το ένα πάντα δίπλα
μου εδώ και 3 εβδομάδες από το προηγούμενο εντός έδρας, όμως σε ποια τσέπη; Τα
βάζω στην αριστερή και τα τσιγάρα στη δεξιά...
Έξω από το μαγαζί πετάω τη μπύρα σe κάτι θάμνους, πάμε να αρρωστήσουμε,
φτύσε το κόρφο σου, ψυχραιμία και συγκρατημένη αισιοδοξία...αυτό λεει και ο
πατέρας μου κάθε φορά που τον παίρνω τηλέφωνο.
Ήταν μια από εκείνες τις Τετάρτες ... πριν από αγώνα και είναι της παλιάς σχολής και έχει δει και Γουεμπλει...θέσεις ρεζερβέ πρώτη σειρά πίστα, τα ηλεκτρονικά ουρλιάζουν για εικονικές αναμετρήσεις με διαγαλαξιακούς επίμαχους κατακτητές της Γης, για δυσδιάστατες ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις-αν κρατάς το μοχλό έτσι κάνεις ψαλίδι, από την άλλη κεφαλιά...Το τηλεκοντρόλ μου πού είναι; Μήπως να πάρω μπύρα;...ο πραγματικός αγώνας όμως είναι στα πέντε μέτρα απέναντι μας στην απ' ευθείας σύνδεση με εκείνο το λιμάνι της Μεσογείου, άσε τους άλλους να δηλώνουν μπάλες σε τρύπες στις πράσινες τσόχες οριζοντιωμένοι, μόνο χόρτο για μας και μας έρχεται σε πράσινες τηλεοπτικές ψηφίδες... Ποιο σενάριο γουστάρεις, πες τώρα που γυρίζει πριν σφυρίξει ο διαιτητής τη σέντρα...Είναι δύσκολα τα πράγματα, ένα γρήγορο γκολ και ετοιμάστε διαβατήρια η απογείωση αρχίζει...αταβιστικές παραισθήσεις 'σαλεμένων κάφρων' όλοι ουρλιάζουν για τους άλλους 'δε πάτε καλά ρε κολλημένοι'....Πίστευε και μή ερεύνα, το ζεν ο μυστικισμός είναι σχήματος στρογγυλού όλα είναι στο μυαλό αν το πιστέψουν ρε φίλε όλα γίνονται, για να δούμε τι θα δούμε...Φρρουουου... Το αεριωθούμενο αντικείμενο που σκαει στη πλάτη του τερματοφύλακα πάντως δεν είναι σε κανένα σενάριο, και έχει 90 ακόμα λεπτά...ούτε η κάθοδος του Ομηρικού εκείνου θεού-μεταμορφωμένος σε μονομάχο-ή τελικά σαν αύρα στέλνει το πρώτο τυχαίο σουτ του έρμου και μόνου προωθημένου στα ξένα δίχτυα...πώς βρεθήκαμε όλοι αγκαλιά με την ΤV; Δεν ξέρω, το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να κάθομαι και να ξεφυσάω που διώξαμε τη μπάλα...και έχει ακόμα 80 λεπτά καθυστέρηση το αεροπλάνο για Γλασκόβη, για τα ουίσκια που θα πιούμε πριν από το παιχνίδι αγκαλιά με τους οπαδούς της Σέλτικ ... μόνο να μη συμβεί τίποτα ως το ημίχρονο ... η πράσινη αμυντική αμοιβάδα μεταλλάσσεται θυμίζοντας κάτι από Θερμοπύλες, Χάνι της Γραβιάς και το σκυλίσιο πείσμα των αξούριστων κακοπληρωμένων διαόλων που δεν αρκούνται στην αναγνώριση μα ζητάν την ουσία , είναι οι ταξιδιωτικοί μας πράκτορες που κάνουν ότι μπορούν να μας κλείσουν εισιτήρια για την εκδρομή στη Σκοτία ... ανάβω δεύτερο τσιγάρο, στο τέλος του πρώτου βάλαμε γκολ και κυκλοφορούσα με τη γόπα στα μπιλιάρδα ανάμεσα, στο τέλος του δεύτερου; Μετά από ξιδάτο ξενύχτι έρχεται πάντα ένα κρύο ντους όπως μετά από ένα τσιγάρο ένα γκολ μόνο που δεν ξέρεις την πυξίδα που έχει μέσα στη σαμπρέλα της η μπάλα και έτσι οι μυς παραδίνονται στην απελπισία και χυνόμαστε στις καρέκλες άμορφες μάζες που τώρα είναι το μέρος της άγνοιας, τι θα συμβεί; Ας λήξει έτσι το ημίχρονο και βλέπουμε πρέπει να μας ρίξουν άλλα 2, και οι αλλοδαποί ξεχύνονται σαν κύματα πανούκλας στα χαρακώματά μας, νύχια, δόντια και μεγάλες μπαλιές μπροστά εκεί που φυτρώνει η ελπίδα που γαμώτο μου απόψε πεθαίνει τελευταία ... Τι να θυμηθείς τώρα, είναι διάλειμμα για διαφημίσεις, όλοι ξεμουδιάζουν στο φουαγιέ, όλοι με το ύστατο τσιγάρο του μελλοθάνατου - που όμως περιμένει την αίτηση χάριτος να ακουστεί, ποιος προεδρεύει σήμερα; Ο άγιος JoRDi, η φήμη φτάνει ζοφερή ως τα αυτιά μας αλλά ας είναι, έχει καρδιά και θα καταλάβει ... το σάουντρακ του ημιχρόνου: Αναστεναγμοί και μπλιμπλίκια, όσοι δεν αγωνίζονται ταΐζουν τις από μήνες ναυαγισμένες αυταπάτες που η αυτιστική τους αυταρέσκεια θρέφει με το να αυνανίζουν τους ατροφικούς από προσδοκία εγκεφάλους τους μπροστά από τηλεκατευθυνόμενα ηλεκτρονικά ποδοσφαιράκια ... όμως η αλήθεια είναι αλλού... Δανείζομαι γουλιές μπύρας από τον σύντροφο δίπλα μου, δεν ξέρω αν είναι πρέπον αλλά ο λαιμός μου έχει πετσιάσει σαν Ινδιάνικο βασανιστήριο και φοβάμαι μήπως αυτοστραγγαλιστώ ... ούτε αυτή τη φορά η φορά της θεωρίας του Χάους είναι σωστή; Η στάχτη του τσιγάρου μου να επηρεάζει τη τροχιά της μπάλας τόσα χιλιόμετρα μακριά; Αν το πέταγμα μιας μύγας κάπου πάνω από την έρημο στο κέντρο της Αυστραλίας μπορεί να προκαλέσει σεισμό στη Ν.Υόρκη τότε γιατί όχι ... αισθάνομαι υπεύθυνος - είναι ανθρώπινη ανάγκη να νιώθεις να θεωρείς πάντα τον εαυτό σου υπεύθυνο για ότι συμβαίνει γύρω σου μέσα στον παραλογισμό η μόνη λύση είναι η εμβρυακή άρνηση, λέτε όλοι αηδίες, εγώ είμαι ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος - ο παραγωγός σίγουρα κάποιος άλλος - εγώ και ο πρωταγωνιστής, όλα έχουν να κάνουν με ότι κάνω ή δεν κάνω ...
