Access all areas
To Λάμδα της Ιλιάδας
Όλα τα πιτσιρίκια έχουν έναν αγαπηµένο χαρακτήρα παραµυθιού. Τα αγόρια κάτι ηρωικό, τα κορίτσια κάτι πριγκιπικό, ενίοτε και αντιστρόφως. Ο δικός µου αγαπηµένος δεν είναι ήρωας ούτε πριγκιπέσσα. Δεν ξέρω καν αν έχει όνοµα, αφού τον θυµάµαι ως το «αγόρι». Είναι εκείνο το παιδί που κραύγαζε «ο βασιλιάς είναι γυµνός»!
Δεν είναι λίγο να υψώσεις αυτή τη φωνή, σκέψου το λιγάκι. Ο Λούκι Λουκ κυνηγάει τέσσερεις καθυστερηµένους. Ο Ποπάι τρώει σπανάκι και τα κάνει όλα ίσωµα. Η Ωραία Κοιµώµενη απλώς περιµένει. Η Χιονάτη χαριεντίζεται µε νάνους και καταπίνει ανοήτως δηλητηριασµένα µήλα. Το αγοράκι, όµως, εν µέσω κατάνυξης και γονυπετών υποκλίσεων, σηκώνει το χεράκι του και δείχνει τον ηγεµόνα που περιφέρεται µε τα σώβρακα. Διαπράττει την µέγιστη ύβριν απέναντι στην εξουσία: λέει την αλήθεια.
Φέτος, λοιπόν, ο παιδικός µου ήρωας ζωντάνεψε µπροστά στα µάτια µου. Και δεν ήταν µόνο ένα αγοράκι – ήταν εκατοντάδες χιλιάδες αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες, παππούδες και γιαγιάδες. Όλοι αυτοί, όλοι εµείς, που βγήκαµε στο δρόµο και σηκώσαµε το δάχτυλο.
Και τι έγινε; θα µου πεις. Το µεσοπρόθεσµο πέρασε, η χώρα πωλείται, το Σύνταγµα κουρελιάστηκε, η καταστολή οργίασε, άνθρωποι έµειναν ανάπηροι κι άλλοι τραυµατίστηκαν βαριά, απολυόµαστε καθηµερινά κατά εκατοντάδες. Τι κερδίσαµε;
Το µεγαλύτερο: την αξιοπρέπειά µας. Τολµάµε να αµφισβητούµε όσα παρουσιάζονται ως θέσφατα. Τολµάµε να ονειρευτούµε έναν άλλο κόσµο. Και τολµάµε να συγκρουστούµε γι’ αυτόν. Για την ώρα, όλα αυτά τα ρυάκια που κατέβηκαν στο δρόµο µοιάζουν και είναι ασύνδετα και, πολλές φορές, αντιφατικά µεταξύ τους: τι σχέση έχει ένας αναρχικός µε τη γιαγιά µου; Ουδεµία, εκτός από µία: την κρίσιµη ώρα (από εντελώς διαφορετικό σηµείο εκκίνησης, µε άλλη στόχευση) είπαν και οι δύο ΟΧΙ.
Ο πατέρας µου µε µεγάλωσε µε την ιδέα πως η επανάσταση είναι σαν τον ωκεανό. Όταν βρεθείς µπροστά του σου κόβει την ανάσα µε την απεραντοσύνη του. Αν τον παρατηρήσεις προσεκτικά µπορεί και να δεις στην επιφάνειά του ίχνη από πολλά µικρά ρυάκια, από χειµάρρους και νεροφαγώµατα που συναντήθηκαν σε ένα ποτάµι που εκβάλλει σε µια θάλασσα. Εκεί όπου συναντιούνται οι θάλασσες σχηµατίζονται οι ωκεανοί.
Δεν πρόκειται για ροµαντικό τριπ ούτε για επιλεκτική όραση. Γνωρίζω πολύ καλά πως, εκτός από την Ελλάδα που αντιστέκεται, υπάρχει κι εκείνη που συνυπογράφει. Εκτός από την Ελλάδα που απολύεται, υπάρχει κι εκείνη που απολύει. Εκτός από την Ελλάδα που πονάει, υπάρχει κι εκείνη που χτυπάει. Τη δύναµη, όµως, έχει αυτός που πονάει.
ΥΓ.: Πολύ περήφανη για τη γενιά µας, φτωχότερη σε φράγκα, µέλλουσα άνεργη και δίχως καβάτζα καµιά, σας φιλώ αυτό το παράξενο καλοκαίρι.
Η Μαρία Νεφέλη αναµφισβήτητα
είναι κορίτσι οξύ
αληθινή απειλή του µέλλοντος
κάποτε λάµπει σαν µαχαίρι
και µια σταγόνα αίµα επάνω της
έχει την ίδια σηµασία που είχε άλλοτε
το Λάµδα της Ιλιάδας.
Η Μαρία Νεφέλη πάει µπροστά
λυτρωµένη από την απεχθή έννοια του αιώνιου κύκλου.
Οδυσσέας Ελύτης
