


Τελικά τι σόι μουσική είναι
αυτή που παίζουν οι Radiohead; Και επιτέλους τι απαγγέλλει ο Thom Yorke στα
διαπλανητικά ξόρκια των στίχων του;
Ποιοι είναι αυτοί οι Radiohead;
THERE IS
NOTHING NOBLE IN BEING
A. Hey, are
you the guys who play Creep?
Όνομα δανεισμένο από το τραγούδι των Talking Heads του ’86. Ένα από τα πολλά συγκροτήματα της Οξφόρδης αποτελούμενο από τον Thom Yorke ο οποίος τραγουδάει και παίζει κιθάρα, τον κιθαρίστα Ed ’O Brian, τον ντραμίστα Phil Serway, τον μπασίστα Colin Greenwood και τον πιτσιρικά αδερφό του Johnny ο οποίος έπρηξε για να συμμετάσχει στη φάση κι ο οποίος έμελλε να οδηγεί τις κιθάρες του συγκροτήματος. Και με το πρώτο κομμάτι το Creepτo 1992. (Ι’ m a creep/ I’m a weirdo/ what the hell I’m doing here/ I don’t belong here). Ο πρώτος τους δίσκος ‘Pablo Honey’ (1993) με δεύτερο κομμάτι το Creep πουλάει παγκοσμίως 1.000.000 κλώνους. Με το δεύτερο δίσκο τους Τhe Bends(1995) φωνάζουν ότι δεν είναι διάττοντες αστέρες του ενός hit. Ποιος τους ακούει; Γίνονται το αγαπημένο συγκρότημα των REM οι οποίοι επέμεναν μέχρι ακύρωσης για να παίξουν support οι Radiohead στην τουρνέ τους μόνο και μόνο για να τους ακούν κάθε βράδυ.
Β. Huston
do you copy? Permission to land. This is Huston calling_ Ok computer, permission
granted_
Το σωτήριο έτος 1997 ηχογραφείται σε ένα κάστρο του προπροηγούμενου αιώνα κάπου στη σκοτεινοπράσινη βρετανική εξοχή, με διάσπαρτα τα μικρόφωνα που είχε στήσει ο παραγωγός Nigel Godrich (σ.σ. προσέξτε επώνυμο) παντού μέσα στο σπίτι, το ΟΚ Computer. Την αρχική έκπληξη διαδέχεται το σοκ. Οι τύποι δυο χρόνια πειραματίζονταν με συνθεσάιζερ και δεν το είχαν πει σε κανέναν. Ο δίσκος έγινε κλασικός και έδειχνε με σαφήνεια το άγχος του ανθρώπου που ζει στα τέλη του 20ου αιώνα: a heart that’s full up like a landfill. A job that slowly kills you_ bruises that wont heal_ you look so tired_ unhappy_ bring down the government_ they don’t_ they don’t speak for us_ ill take a quiet life_ a handshake some carbon monoxide_ no alarms and no surprises_ silent _ this is my final fit_ my final bellyache_ with no alarms and no surprises_ no alarms and no surprises please_ such a pretty house_ such a pretty garden_ no alarms and no surprises_ no alarms and no surprises please. Μετά από αυτό, στο τελευταίο αφιέρωμα που έκανα στους Radiohead (περιοδικό Υποβρύχιο τεύχος 3, Μάιος ’99) έγραψα ότι δεν μπορώ να φανταστώ που θα έφταναν στον επόμενο δίσκο. Ναι, ακόμα δίσκο έλεγα…
Γ. Τι βγήκε, αγόρι ή κορίτσι;
Kid A.
02/08/2000 There are two colors in
my head.τραγουδάει αυτή τη φορά ο Yorke. Πλέον γνωρίζαμε ότι δεν
μπορούσαμε να γνωρίζουμε τι να περιμένουμε. Δε θα πω κουβέντα για το Kid A, θα σας παραπέμψω
απλά στο κομμάτι του H.
Παππά, ο οποίος σουτάρει Radiohead πολλά
χρόνια, διαβάστε το καθώς ακούτε το cd ή το σκληρό σας. lyrics του Kid A έρχονται
με την καινούρια τους δουλειά που κυκλοφορεί στην Ευρώπη στις 04/06/01 ονόματι Amnesiac και προέρχεται
από sessions που
έλαβαν χώρα την ίδια περίοδο με την ηχογράφηση τουKid A. Τα περισσότερα κομμάτια που
ακούσαμε στο Internet παρ’
όλα αυτά δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμιά επαφή με το Kid A. Σωωωώπα.
Thom Yorke
“Νιώθω τρομερή ενοχή όταν έχω σεξουαλικά αισθήματα, έτσι
καταλήγω να περνάω τη ζωή μου στεναχωρημένος που μου άρεσε κάποια κοπέλα. Στο
σχολείο νόμιζα ότι τα κορίτσια είναι τόσο υπέροχα που τα φοβόμουν μέχρι
θανάτου. Αυνανίζομαι πολύ. Έτσι το αντιμετωπίζω!”
“Εμείς σκληρά ναρκωτικά; Θα ήταν φρικτό, θα καταλήγαμε να ακουγόμαστε σαν τον Bryan Adams.”
“Ο κόσμος καμιά φορά με ρωτάει αν είμαι ευτυχισμένος κι εγώ τους στέλνω στο διάολο. Αν ήμουν ευτυχισμένος θα ήμουν σε κωλοδιαφημιστικά αυτοκινήτων.”
“Αυτό που θυμάμαι περισσότερο από την Αμερική είναι ότι είναι ανόητη και αυτό είναι αρκετά ανακουφιστικό μερικές φορές.”
COLIN GREENWOOD
O Ed έχει τη φήμη του πιο μαλθακού μέλους του συγκροτήματος επειδή είναι συνήθως συγκαταβατικός. Παρ’ όλα αυτά, το ’94 στο Los Angeles έφτασε κοντά στο να «σπάσει». Καθόμασταν σ’ αυτό το εφιαλτικό ρεστοράν με το άθλιο σέρβις και χτυπούσαν συνεχώς κινητά τηλέφωνα.
Ο Ed ξαφνικά σηκώθηκε και αναποδογύρισε το τραπέζι. Νόμιζε ότι ήταν ο Ιησούς που έδιωχνε τους εμπόρους από το σπίτι του πατέρα του.
26/06/00, Αθήνα, Ελλάδα
“Φτάσαμε σήμερα το πρωί για να παίξουμε δύο συναυλίες στο θέατρο του Λυκαβητού, που βρίσκεται κοντά στην Ακρόπολη. Κανένα σημείο από αρχαιότητες μέχρι τώρα, ακόμα και από τον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου. Αυτή η πόλη φαίνεται τεράστια και απ’ ότι φαίνεται βρισκόμαστε σε ένα μέρος που ένας ντόπιος το χαρακτήρισε “κάπου στο πουθενά”. Πολύ κίνηση έξω από το παράθυρο και παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού, το οποίο εξηγείται από το γεγονός ότι εδώ έχουν ένα σύστημα, όπου οι άδειες των αυτοκινήτων εκδίδονται για διαφορετικές μέρες της εβδομάδας για να αποτραπεί το μποτιλιάρισμα. Για παράδειγμα, σου επιτρέπεται να κυκλοφορείς αυτό το αμάξι τις Δευτέρες, τις Τετάρτες, τις Παρασκευές, και τις Κυριακές και θα πρέπει να αγοράσεις άλλο, αν σου περισσεύουν, για τις Τρίτες, τις Πέμπτες, Σάββατα.
Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ…
Περάσαμε καταπληκτικά στην Φλωρεντία…παίξαμε στην καρδιά της
παλιάς πόλης στην πλατεία San Croce. Χτες παίξαμε στη Θεσσαλονίκη σε ένα
όμορφο και μοντέρνο αμφιθέατρο, που φτιάξανε σε ένα λόφο που στέκεται πάνω από
την πόλη. Ένα καταπληκτικό κοινό που έδειξε μεγάλη υπομονή ακούγοντας εννέα
καινούρια κομμάτια από μια μπάντα η οποία αψήφησε τις συνεχόμενες παρακλήσεις
για το Creep – κατανοητό από την μεριά τους αφού ήταν η πρώτη επίσκεψή μας
– και το pop is dead – καθάρματα…
Ανησυχώ για το πόσο εύκολο είναι να πίνεις τεράστιες
ποσότητες αλκοόλ σε τουρ. Μας έδωσαν ώθηση οι απίθανοι τύποι με τις λάικες, οι
οποίοι εκτός του ότι παίζουν υπέροχα φτιάχνουν και τις καλύτερες μαργαρίτες
εκτός Μεξικού. Μάλλον είναι επικίνδυνο να κάνεις τουρνέ μαζί τους…εντωμεταξύ οι
τεχνικοί μας κάνουν μια απίστευτα καλή δουλειά δουλεύοντας έξω σε τρελές θερμοκρασίες
την ώρα που εμείς τριγυρνάμε άσκοπα σαν ποπσταρς.
Band’s Log
Kid A
Thom Yorke
«Αυτό που με απασχολεί περισσότερο στην ψηφιακή εποχή είναι ότι ξέρουν τόσα για μας. Είναι μια τρομερή παραβίαση της ιδιωτικής ζωής. Οπουδήποτε κι αν είσαι στον κόσμο μπορούν να σε εντοπίσουν αν χρησιμοποιήσεις την πιστωτική σου κάρτα. Ακούω αυτές τις περίεργες φήμες για ένα σχέδιο που χρηματοδοτεί ο στρατός για το Internet και πραγματικά πιστεύω ότι στο μέλλον η ισορροπία δυνάμεων δεν θα καθορίζεται από την ποσότητα των πυρηνικών αλλά από την ποσότητα της πληροφορίας. Παρόλα αυτά δεν ανησυχώ ότι θα υπερισχύσουν οι μηχανές των ανθρώπων, απλά επειδή οι computers δεν μπορούν να αντισταθούν. Μπορείς πάντα να τους σπάσεις, είναι τελείως ανυπεράσπιστοι. Αυτό που θέλουμε είναι περισσότερους ανθρώπους με σφυριά.