Γιώργος Χατζής
Συνέντευξη στους Βαγγέλη Δαβιτίδη & Κώστα Μπαλάφα
Share |

Γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 19 Φεβρουαρίου του ‘78,  όπου και μεγάλωσε. Σε ηλικία 5 χρονών ξεκίνησε το σκι, και στα δέκα του ήταν μέλος του κλιμακίου των εθνικών ομάδων. Αφορμή για την ενασχόληση του με το συγκεκριμένο άθλημα το γεγονός ότι ο πατέρας του υπήρξε πρωταθλητής και αργότερα προπονητής του θαλασσίου σκι. Έσπρωξε λοιπόν και τους δύο γιους του Γιώργο και τον μεγαλύτερο κατά ένα χρόνο Τάσο στο σκι.. Η μυθική λίμνη των Ιωαννίνων Παμβώτιδα ήταν το η πρώτη που υποδέχθηκε τα παιδιά. Πριν τελειώσουν το δημοτικό οι επιδόσεις τους αρχίζουν να φανερώνουν το ταλέντο τους τόσο στο θαλάσσιο όσο και στο χειμερινό. Στην ηλικία των 13  άρχισαν τα πανελλήνια ρεκόρ. Άρχισαν να συμμετέχουν σε πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες. Μοιραία έρχεται η κλήση και από την εθνική ομάδα  χειμερινού σκι. Είχε έρθει η στιγμή να επιλέξουν. Και ως μεσόγειοι διάλεξαν τη θάλασσα.............

Διακρίσεις
Κατηγορία παίδων 1991-92
'91  2οςστους πανευρωπαϊκούς
’92. 1ος στους πανευρωπαϊκούς
 Κατηγορία εφήβων 1993-95
 '94  2ος  στους παγκόσμιους, 3ος στους πανευρωπαϊκούς
 ‘95 1ος   στους πανευρωπαϊκούς
 

Κατηγορία κάτω των 21 1996-99
’96 1οςUSMasters
’97 4ος στους πανευρωπαϊκούς
’98 2ος στους πανευρωπαϊκούς
'99 3ος στους πανευρωπαϊκούς
Κατηγορία OPEN (ανδρών) 2000- ...
’01 2ος στους παγκόσμιους

Πολλά μετάλλια από ευρωπαϊκά masters, 12 χρυσά, 8 ασημένια και 3 χάλκινα σε βαλκανικούς, έξι πανελλήνια ρεκόρ σε όλες τις κατηγορίες, βράβευση το ’92 από τον ΠΣΑΤ ως καλύτερος αθλητής της χρονιάς.

«Για να ασχοληθείς με τον αθλητισμό, ειδικά στην Ελλάδα πρέπει να έχεις ένα πολύ καλό στήριγμα. Αν πας από μόνος σου χωρίς στήριξη από το σπίτι σου ή τέλος πάντων από κάπου αλλού, ή θα σε φάνε ή δε θα έχεις τις δυνάμεις ώστε να μη χρειάζεσαι ψυχολογική και υλική υποστήριξη από πουθενά.»   

Πως τα πηγαίνατε πιτσιρικάδες, πως προλαβαίνατε και το σχολείο και τις προπονήσεις;
Σε ηλικία μέχρι και 14 χρονών κάναμε προπονήσεις μόνο τα Σαββατοκύριακα στην Αθήνα. Και το καλοκαίρι όπου πήγαινε το κλιμάκιο της εθνικής, στο Αγρίνιο, στον Καϊάφα, στα Γιάννενα. Μετά εγώ και ο αδερφός μου αρχίσαμε να κάνουμε και το χειμώνα προπονήσεις στην Αμερική. Το ’94 για παράδειγμα που είχε και παγκόσμιους είχαμε κάτσει και τρεις μήνες. Πηγαινοερχόμασταν δηλαδή. Από τα 17 και μετά άρχισαν να ξεχωρίζουν τα πράγματα. Μέχρι τα 19 πρέπει να διαλέξεις τι θα κάνεις στη ζωή σου. Γι’ αυτό και από την εφηβική ομάδα που ήμασταν δέκα άτομα στη μετάβαση στην αντρική ...ξεκληριστήκαμε. Ο αδερφός μου δηλαδή έχει δυο χρόνια που σταμάτησε. 

Με τις νίκες σε τόσο σημαντικούς αγώνες δεν παρακολούθησες κάποια σχολή;
Ναι, τελείωσα το ΤΕΙ φυσιοθεραπείας. Μου ήπιε στην κυριολεξία το αίμα εξ’ αιτίας των υποχρεωτικών εργαστηρίων που έχουν τα ΤΕΙ, παράλληλα με τους αγώνες και τις προπονήσεις που είχα. Αλλά με βοηθάει πάρα πολύ στο να αντιμετωπίσω τους τραυματισμούς που παθαίνω τόσο εγώ όσο και οι συναθλητές μου. Αν σκεφτείς ότι η εθνική ομάδα δεν έχει καν ιατρικό teamνα σε υποστηρίξει, αυτό είναι πολύ χρήσιμο. Τώρα στα 23 μου, γράφτηκα και στην ιατρική. 

Εκτός από τον πατέρα σου και τη σκληρή προετοιμασία ποιο νομίζεις ότι ήταν το κλειδί για να καθιερωθείς στους κορυφαίους του θαλάσσιου σκι;
 Αν δεν έχεις χορηγούς δεν πας πουθενά. Από την πολιτεία τα πριμ είναι μηδαμινά και ... αυτά πάλι όποτε τα πάρεις. Δεν θα μπορούσα να κάνω πρωταθλητισμό χωρίς τους χορηγούς. Μιλάμε για ένα από τα πιο ριψοκίνδυνα και δαπανηρά αθλήματα. Για παράδειγμα μόνο τα σκι του άλματος κάνουν ένα εκατομμύριο και πρέπει να τα αλλάζεις κάθε χρόνο. Βάλε κράνος, φόρμες, γάντια, δέστρες, όλα αυτά πάνε μισό εκατομμύριο, μόνο για το άλμα έτσι. Γιατί υπάρχει και το σλάλομ και οι φιγούρες. Μετακινήσεις, ταξίδια, διαμονές, προπονητής, έχουμε ένα μπάτζετ τρομερό. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι σταματάνε. Αν δε μπορείς να φέρεις κάποιες νίκες σε σπουδαίους αγώνες, ώστε να ασχοληθούν τα μέσα ενημέρωσης μαζί σου για να μπορείς να έχεις κάποιους σπόνσορες, δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στα έξοδα από μόνος σου εκτός κι αν είσαι ... ζάπλουτος. 

Εκτός από τη οικογένειά σου λοιπόν ποιοι σε στήριξαν;
Βασικός μου χορηγός τα τελευταία τρία χρόνια είναι το RedBull. Με έχουν στηρίξει περισσότερο από κάθε άλλον και τους ευχαριστώ πολύ που μου δίνουν την ευκαιρία να φέρνω παγκόσμια και πανευρωπαϊκά μετάλλια στη χώρα μας. 

Λογικά θα έχεις χορηγούς και από εταιρίες που σε εξοπλίζουν με ότι χρειαστείς για τους αγώνες.
Ναι, υπάρχουν και άλλοι χορηγοί όπως τα σκάφη Mastercraft, φέτος έκανα ένα διετές συμβόλαιο με την Bodyglove, τα γυαλιά Αrnetteτης Luxotica, μια μάρκα σκι και το περιοδικό 0-300. 

Η ομοσπονδία δηλαδή δε σου προσφέρει τουλάχιστον τα απολύτως απαραίτητα;
Μέχρι και όταν είσαι 16 χρονών. Από κει και πέρα θα πρέπει να πάρεις την απόφαση: Η επαγγελματικά ή σταματάω. Φαντάσου ότι εδώ στην Ελλάδα είμαστε μόνο δύο που ασχολούμαστε επαγγελματικά. 

Άρα ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα δεν έχει νόημα για σένα.
Απλά κατεβαίνω για το σύλλογό μου, τον Ναυτικό Όμιλο Ιωαννίνων. Ανταγωνισμός υπάρχει μόνο στους πανευρωπαϊκούς και τους παγκόσμιους. Φέτος βγήκα δεύτερος στους παγκόσμιους.

Και είσαι μόλις 23 έτσι;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι είμαι ακόμα σε μικρή ηλικία αν φανταστείς ότι μπορείς να παραμείνεις στο προσκήνιο μέχρι και τα 38 σου ας πούμε, ενώ η καλύτερη ηλικία είναι γύρω στα 30. 

Το άθλημα είναι ολυμπιακό;
Δυστυχώς όχι, τουλάχιστον προς το παρόν. Τώρα γίνονται προσπάθειες από την ομοσπονδία για να μπει στο πρόγραμμα του ‘Αθήνα 2004’ γιατί ως γνωστόν η διοργανώτρια αρχή μπορεί να καθιερώσει ένα άθλημα ως ολυμπιακό. Δυστυχώς υπάρχουν κάποιες κόντρες και πραγματικά δεν ξέρω τι θα γίνει. Ελπίζουμε να γίνει και υπόσχομαι ότι αν γίνει θα έχουμε μετάλλια. Είναι η ύψιστη τιμή για έναν αθλητή η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πόσο περισσότερο αν γίνονται στην ίδια του τη χώρα. Αρχικά το είχαν βάλει στην ατζέντα αλλά μετά τα γυρίσανε. Είναι αδικία από το Θεό. Άλλωστε έχουνε μείνει τόσο πίσω στο στήσιμο των εγκαταστάσεων που αυτό είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Με αυτά που βλέπω μου έχει περάσει από το μυαλό και το ενδεχόμενο του να μην προλάβουν καν. Η Ρώμη έχει όλες τις εγκαταστάσεις έτοιμες για τους Ολυμπιακούς και εμείς δεν έχουμε τίποτα. 

Ποιές χώρες έχουνε παράδοση στο άθλημα;
Η Γαλλία, η Αγγλία, η Αμερική και ο Καναδάς. Υπάρχουν και κάνα δυο Αυστραλοί που ‘ναι  πολύ καλοί. 

Δηλαδή το άλμα έχει το καλύτερο feeling;
Καμία σχέση το feelingτου άλματος με των υπόλοιπων αγωνισμάτων. Οι αθλητές που φτάνουν πάνω από 60 μέτρα είναι ελάχιστοι στον κόσμο.

Το ρεκόρ σου;
Σε αγώνα έχω κάνει 61 μέτρα και στην προπόνηση έχω φτάσει και 64. 

Που μπορεί να κάνει  κανείς ερασιτεχνικά θαλάσσιο σκι;
Στις διάφορες σχολές που υπάρχουν. Στου ΝΟΒ κάτω στη Βουλιαγμένη και δυο τρεις άλλες μέσα στην Αθήνα, μια στη Χαλκίδα και φυσικά στα νησιά. 

Ασχολείσαι με άλλα αθλήματα της θάλασσας.
Πολύ θα ήθελα αλλά πλέον δεν προλαβαίνω. Είχα σκοπό να ξ κινήσω σερφ πριν τρία χρόνια, έκανα δυο τρία μαθήματα αλλά διαπίστωσα ότι δεν είχε νόημα αν δεν έχω χρόνο στη διάθεσή μου. Και δυστυχώς μόνο το χειμώνα που δεν έχει αγώνες έχω τέτοιον. Εκτός από πέντε μέρες φέτος το καλοκαίρι μετά το παγκόσμιο που έκανα διακοπές μετα προπονήσεων σε μια σχολή στη Λήμνο, είχα μια πενταετία να χαλαρώσω. Τα καλοκαίρια ένα τυπικό πρόγραμμα είναι να φεύγω Πέμπτη για αγώνα στο εξωτερικό από Παρασκευή μέχρι Κυριακή. Δευτέρα επιστρέφω. Τρίτη ξεκουράζομαι και Τετάρτη ξαναφεύγω. Αυτό το πράγμα συνέχεια. Κατά μέσο όρο κάνω είκοσι μεγάλα ταξίδια το χρόνο. 

Μόνο κάποιος που πραγματικά βρίσκεται στο στοιχείο του μπορεί να υπομένει όλα αυτά. Γενικά σου αρέσουν τα extremesports;
Μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνω γι’ αυτό και δέχομαι όλες τις καταστάσεις του ελληνικού αθλητισμού. Ναι τα γουστάρω τα extremeαπό πιτσιρικάς. Γενικά καθιστική ζωή, δουλειά στο γραφείο, από καφέ σε καφέ, όλα αυτά δε θα τα άντεχα. Ο καθένας όπως το βλέπει. 

Από τα τόσα ταξίδια που έχεις κάνει ανά τον κόσμο, που γούσταρες περισσότερο;
Το ’96 σε ένα masterστην Ατλάντα ήμασταν καλεσμένοι οι 5 καλύτεροι αθλητές στον κόσμο. Ο αγώνας έγινε παράλληλα με τους ολυμπιακούς αγώνες σε μια τεχνητή λίμνη μόνο για θαλάσσιο σκι. Τριγύρω υπήρχε πάρκο, γήπεδα του γκολφ, ήταν πολύ ωραία τοποθεσία. Μάλιστα τον κέρδισα εκείνο τον αγώνα. Βέβαια υπάρχουν αρκετά και μάλιστα και καλύτερα κέντρα στην Ευρώπη. 

Σε ποια χώρα έχεις συναντήσει το πιο φανατικό με το άθλημα κοινό;
Στην Πολωνία (!), στο Αγκούστοφ διοργανώνεται κάθε χρόνο ένας αγώνας mastersμόνο για άλμα. Κέρδισα πέρυσι και πρόπερσι αλλά επειδή την πρώτη φορά έκανα και ρεκόρ λίμνης οι τύποι με είχαν για θεό. Μιλάμε για τρεις χιλιάδες άτομα που δημιουργούσαν πανδαιμόνιο. Αυτόγραφα μετά, κανάλια, ιστορίες.... Μου άρεσε και ο λαός εκεί, ήταν πολύ φιλικός. Είναι πολύ happyμέρος. 

Περνάτε καλά δηλαδή στα διάφορα τουρνουά πέρα από την κούραση;
Με το που τελειώνει ο αγώνας μέχρι και το βράδυ που γίνεται η απονομή, γίνεται ο χαμός. Δε σας λέω τι γίνεται, φανταστείτε από μόνοι σας. Περνάμε πολύ καλά. Και τις μέρες που προετοιμαζόμαστε για τους αγώνες, π.χ. στους πανευρωπαϊκούς είχαμε πάει στο μέρος δέκα μέρες πριν για προπονήσεις, γίνονται καλά γέλια. Είμαστε μια ομάδα πέντε-έξι ευρωπαίων που πάμε για προπόνηση στην Αμερική. Έχουμε κοινό δικό μας προπονητή που είναι Γάλλος αλλά μένει μόνιμα εκεί. Προπονητές τέτοιου επιπέδου άλλωστε δε βρίσκεις στην Ελλάδα. Έχουμε γίνει πολύ φίλοι με τα παιδιά, είναι ένας Γάλλος, δύο Άγγλοι, δύο Ιταλοί και ένας Αυστριακός και περνάμε καλά. Μετά τα γεγονότα της 11ηςΣεπτεμβρίου, ο προπονητής μας έφυγε από Αμερική και μας έδωσε ραντεβού στην Αφρική, στην Ακτή Ελεφαντοστού. Πανέμορφη εμπειρία.

Παρατηρείς αυξητικές τάσεις στον αριθμό των ατόμων που ασχολούνται με το θαλάσσιο σκι;
Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία, από τη γενιά τη δικιά μου και μετά, ήρθαν διακρίσεις και μετάλλια που η Ελλάδα δεν είχε γευτεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Κάποτε πήγαιναν οι Έλληνες σε αγώνες του εξωτερικού μόνο για το  ... γέλιο. Τώρα ακούν οι άλλοι ότι έρχονται οι Έλληνες και λένε ‘Ωχ, θα μας πάρουν τα μετάλλια’. Εξ ‘ αιτίας αυτών των επιτυχιών το άθλημα άρχισε να ακούγεται και να ασχολούνται όλο και περισσότερα άτομα με αυτό. Ειδικά στις κατηγορίες κάτω των 17 υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με καλές επιδόσεις. Στην κατηγορία των παίδων το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στο σλάλομ το έχει Έλληνας, ο Γιάννης Λιάκος. Οι μικροί πλέον φέρνουν σχεδόν πάντα μετάλλια, είμαστε πολύ ανεβασμένοι. Στην κατηγορία των αντρών είμαστε δύο άτομα που το πιέζουμε πάρα πολύ και χτυπάμε μετάλλια. 

Αποκαταστάθηκε η τάξη λοιπόν. Δε μπορεί ένας μεσόγειος λαός με ναυτική παράδοση όπως οι Έλληνες να κατεβαίνουν μόνο για τη συμμετοχή σε θαλάσσιους αγώνες.
Αυτό πιστεύουμε και εμείς. Αλλά δεν υπάρχει υποδομή και στήριξη και δυστυχώς πολλά παιδιά αν και έχουν καλές προοπτικές σταματάνε. Δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό χωρίς να έχεις εξασφαλίσει κάποιο μίνιμουμ εισόδημα, ειδικά από κάποια ηλικία και μετά. Ο ελληνικός αθλητισμός στο μεγαλείο του. Στην Ιταλία για παράδειγμα το χρυσό μετάλλιο επιβραβεύεται με 10 εκατομμύρια από την ομοσπονδία τους. Εδώ στην Ελλάδα είναι ενάμιση, αν θα το πάρεις ποτέ και πότε θα το πάρεις. Εμείς όλα  αυτά τα χρόνια έχουμε πάρει δυο φορές λεφτά όλες κι όλες. Δεν μπορείς να στηριχθείς στην ομοσπονδία. Πιστεύω πάντως ότι αν γίνει ολυμπιακό το άθλημα θα αλλάξουν πολλά. Μόνο τα πιτσιρίκια που θα έχουν στόχο να αγωνιστούν στην Ολυμπιάδα, θα δώσουν άλλη ώθηση στο άθλημα. 

Μια και μιλάμε για το κορυφαίο επίπεδο, ποιον θεωρείς το μεγαλύτερο ανταγωνιστή σου για τις πρωτιές;
Θεωρώ ότι στο κορυφαίο επίπεδο βρισκόμαστε καμιά δεκαριά αθλητές. Φέτος στο παγκόσμιο που έγινε στην Ιαπωνία, έχασα στο τελευταίο άλμα από έναν Άγγλο. Ήταν ένας συναρπαστικός αγώνας που κρίθηκε την τελευταία στιγμή. Και οι Ιταλοί είναι ανταγωνιστικοί αλλά οι Άγγλοι έχουν κάτι μέσα τους που τους ωθεί στη νίκη. Από την άλλη, οι Αμερικάνοι έχουν ένα δικό τους τρόπο προπόνησης, δε θέλουν να συμμετέχουν σε κλιμάκια ή ομάδες. Είναι λίγο περίεργοι αυτοί, ενώ εμείς οι Ευρωπαίοι είμαστε πιο στενά δεμένοι μεταξύ μας.  

Θέλω να μου περιγράψεις τις διαφορές μεταξύ των επιμέρους αθλημάτων του θαλάσσιου σκι. Έχουμε σλάλομ, άλματα, φιγούρες και τρίαθλο. Φαντάζομαι ότι το feeling θα είναι τελείως διαφορετικό στο ένα από το άλλο.
Πράγματι είναι τελείως διαφορετικά το ένα από το άλλο. Στο σλάμομ περνάς ζικ ζακ  με ταχύτητα ανάμεσα από έξι μπάλες πάνω σε ένα πέδιλο. Ο βαθμός δυσκολίας εξαρτάται από την ταχύτητα του σκάφους η οποία φτάνει μέχρι και τα 58 χιλιόμετρα.. Επίσης μειώνεται και το μήκους του σκοινιού με το οποίο είσαι δεμένος στο σκάφος για να φτάσει μέχρι και τα 9 μέτρα το λιγότερο. Το σλάλομ είναι πολύ τεχνικό αγώνισμα γιατί τα περιθώρια λάθους είναι πολύ μικρά ειδικά όταν κονταίνουν τα σχοινιά. Αν πέσεις, έφυγες, δεν είναι σαν το άλμα που έχεις τρεις προσπάθειες και βαθμολογείται η καλύτερη.
Το σλάλομ γίνεται πάντα πρώτο. Μετά γίνονται οι φιγούρες. Χρειάζεται πολύς καιρός για να το μάθεις το αγώνισμα. Είναι πολύ δύσκολο γιατί κάθε φιγούρα έχει και  συγκεκριμένη τεχνική. Χρειάζεσαι πολλές ώρες προπόνησης γι’ αυτό και είναι το πρώτο που σου μαθαίνουνε όταν αρχίζεις μικρός. Ενώ το άλμα είναι το πιο αντρικό, το ξεκινάς σε μεγάλη σχετικά ηλικία, γιατί οι κραδασμοί είναι πολλοί και η πιθανότητα ατυχήματος πολύ μεγάλη. Για να τελειώσω με τους φιγούρες, υπάρχουν γύρω στις διακόσιες διαφορετικές. Φτιάχνεις το πρόγραμμα σου από πριν και το εκτελείς με τη συγκεκριμένη σειρά που έχεις δώσει στους κριτές. Είναι το πιο δύσκολο και γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί αθλητές που τις παρατάνε και δεν κατεβαίνουν να αγωνιστούν σ’ αυτό το αγώνισμα. Πλέον στα masters, κάποια τουρνουά δηλαδή που γίνονται με χρηματικό έπαθλο, όπως στο στίβο τα goldenleague όχι δηλαδή παγκόσμια και πανευρωπαϊκά, δεν υπάρχουν οι φιγούρες σαν αγώνισμα.
Toάλμα θεωρείται τεχνικά το πιο εύκολο γιατί είναι πιο λίγες οι κινήσεις που πρέπει να κάνεις. Είναι το αγαπημένο μου και γι’ αυτό μου ‘χει φέρει πολλά μετάλλια. Αλλά είναι σαφώς και το πιο επικίνδυνο.  Ένας τραυματισμός μπορεί να είναι πέντε πλευρά, ένα γόνατο, μια μέση. Ειδικά σε μεγάλα μέτρα παίζεις με τη ζωή σου. Χτυπάς σε ένα βατήρα με 120 χιλιόμετρα κι αν δε φύγεις με την κατάλληλη στάση και φύγεις κωλοτούμπες κι όπως να ‘ναι, η πρόσκρουση με το νερό θα είναι επώδυνη. Το ’97 στον Καϊάφα, στη Ζαχάρω κάτω στην Πελοπόννησο στους πανευρωπαϊκούς, έσκασα σε κάτι βράχια Λάθος υπολογισμός. Όταν κάτι πάει στραβά πρέπει να αφήνεις το σκοινί και να περνάς δίπλα από το βατήρα. Και όχι από πάνω όπως έκανα τότε εγώ ... γιατί η πορεία σου θα είναι ανεξέλεγκτη. Και επειδή είχα πολλά χιλιόμετρα γκέλαρα μία με την πλάτη στο νερό και έφυγα κατευθείαν έξω στα βράχια. Είχα ραγίσει έναν αυχενικό, έναν αγκώνα, κάτι εκδορές και κάτι μυϊκά. Εκεί ήμουν πολύ τυχερός. Με έσωσε το γεγονός ότι η φόρμα που φορούσα τότε είχε σίδερα πίσω. Αλλιώς θα ήμουνα σε καροτσάκι. Μιλάμε για άλματα 65-70 μέτρων. Είχα βέβαια και άλλα ατυχήματα σε άλματα αλλά τι να κάνεις; Είναι όλα μέσα στον αθλητισμό. Αλλά είναι ωραία, είναι άλλη απόλαυση.
Και τέλος το τρίαθλο που είναι το άθροισμα των πόντων από τα τρία αγωνίσματα. Τα περισσότερα μου μετάλλια είναι σ’ αυτό αφού οι περισσότεροι αθλητές δεν μπορούν να διατηρήσουν υψηλές επιδόσεις και στα τρία αγωνίσματα.

Δηλαδή έχεις γίνει καλύτερος από τον πατέρα σου;
Ε, ναι. Ο πατέρας μου έτρεχε σε πανελλήνιους μόνο. Τώρα με βλέπει και γουστάρει τρελά. Το άθλημα έχει αρχίσει να ανεβαίνει πολύ. Καμία σχέση οι επιδόσεις που έκαναν τότε με τις δικές μας σήμερα.  

Ποια μουσική πιστεύεις ότι ταιριάζει στο θαλάσσιο σκι.
Κοίτα εγώ ακούω house, disco αλλά και γενικά απλά καλή μουσική. Ελληνικά δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα. Πάντως όσον αφορά τις φιγούρες πιστεύω ότι θα ταίριαζε η popτων 80’sγιατί χρειάζεσαι κάτι ρυθμικό, ενώ στο άλμα σίγουρα κάτι προς το rock για να σε τσιτώσει. 

Φέτος τι περιλαμβάνει η αγωνιστική σου ατζέντα;
Μια πανεπιστημιάδα που θα γίνει στην Κίνα στα μέσα Αυγούστου, αλλά ο κύριος αγώνας είναι οι πανευρωπαϊκοί, τέλος Σεπτεμβρίου. Μετά θα τρέχω σε ευρωπαϊκά mastersκάθε Σαββατοκύριακο για δυο μήνες. 

Τι σκέφτεσαι να κάνεις μετά από δεκαπέντε χρόνια όταν αποσυρθείς από την ενεργό δράση; Βέβαια είμαστε πάρα πολύ μακριά από αυτό ακόμα.
Δε θέλω να σταματήσω να είμαι μέσα στον αθλητισμό. Πιστεύω ότι θα ασχοληθώ με την προπονητική. Ήδη τα καλοκαίρια προπονώ τα πιτσιρίκια στο κλιμάκιο της εθνικής ομάδας. Μου φαίνεται υπέροχο να πλάθεις ο ίδιος τους νέους αθλητές.  



fashion addiction