Είδα φώς και μπήκα
Του Γιώργου Τσιούκη
Share |

 

Μια άλλη ματιά στο Ελλαδικόν συναυλιακόν γίγνεσθαι

Συναυλία/ορισμός:
σύναξη ανθρώπων (πάνω από δύο συνήθως) σε κλειστό ή ανοικτό χώρο δια την ακρόαση μουσικών εδεσμάτων από οργανοπαίκτες μαγείρους συνήθως με την  αντίστοιχη χρηματική εισφορά.Ειδικά αυτό το τελευταίο κομμάτι του ορισμού δημιούργησε μια νέα φυλή συναυλιαζόμενων τους λεγόμενους «τζαμπατζήδες». Ράτσα με ιδιαίτερη δημοκρατικότητα αφού περιλαμβάνει ανθρώπους που αγωνίζονται για το δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση πολιτισμού, άσχετο αν δε το έχουν αντιληφθεί, αλλά αυτό είναι δουλειά των διανοούμενων να το ερμηνεύσουν. Σ’αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι της μικρής κοινωνίας μας βρίσκεις άτομα με μυαλό ξυράφι (με δύο λεπίδες παρακαλώ), ακτιβιστές έτοιμους να  θυσιαστούν για τον ιερό σκοπό, λαμόγια, γνωστούς, κτλ. Ας αφήσουμε όμως τις κοινωνιολογικές μελέτες να μας δώσουν τα φώτα σ’αυτό το μυστηριώδη κόσμο:

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

1. Τα λεγόμενα κομμάντο ή ομάδες αυτοκτονίας.
Κυρίως πιτσιρικάδες οι οποίοι σκανάρωντας τον ευρύτερο χώρο προχωρούν σε εισβολή από τα πιο απίθανα σημεία ως γνήσιοι μουτζαχεντίν ταγμένοι στο δικό τους θεό. Οικονομική κατάσταση δε παίζει μια. Διαθέτουν αλπινιστικές ικανότητες, μετάλια στα 100 μ στίβο, ευλυγισία σπάϊντερμαν.

2. Οι κλασικοί τύποι που ανακαλύπτουν σημεία με θέα.
Λίγο μεγαλύτερης ηλικίας συνήθως πρώην κομμάντο, με τις μπυρίτσες τους, ταπεράκια και τα παρεκόλμενα. Συναντάς μικροτσακωμούς (ρε φίλε κάθησες μπροστά μου), ερωτικές περιπτύξεις με θέα το φεγγάρι και το καθηγητή από τη σχολή με τη γκόμενα που θυμήθηκε τα χρόνια του Πολυτεχνίου.

3. Οι ομάδες κρούσης με τα σεκιούριτι-μπάτσους.
Δυναμικό κομμάτι, οι σύγχρονοι τσολίαδες του ‘21. Φέρουν αυτοσχέδιο οπλισμό όπως μπουκάλια, χλέπες, πέτρες, το κινητό της γκόμενας του δίπλα και γενικότερα ότι βρεθεί στο χέρι τους. Η απολεσματικότητα τους βασίζεται στη μαζικότητα  και στο τσαμπουκά τους, καθώς και στην ανθεκτικότητα στις φάπες.

4. Οι απελπισμένοι ειρηνοποιοί  που ξεροσταλιάζουν στην είσοδο περιμένοντας μήπως ανοίξουν οι πόρτες.
Η αποτελεσματικότητά τους αμφίβολη και συνήθως καταλήγουν στη κοντινότερη καντίνα για σουβλάκι. Οι εντυπώσεις από τη συναυλία:¨Από ότι άκουσα καλά παίξανε…¨

5. Τα λαμόγια.
Η πιο μισητή κατηγορία από όλους. Τύποι με κονέ στη πόρτα, (ο ξάδερφος από το χωριό άφησε τα πρόβατα και δουλεύει σεκιούριτι στη πρωτεύουσα), γνωστοί των μουσικών, των διοργανωτών, δημοσιογράφοι, κτλ. Υπεροπτικό στυλάκι για τους λοιπούς που περιμένουν και δημοσιοσχεσίτες.
Αντί επιλόγου: Αυτό που μας χαρακτηρίζει τσαμπατζήδες και μη, είναι η αγάπη για τη μουσική. Αν κάποιοι λένε ότι η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική, εμείς απαντάμε ότι αυτοί που δίνουν τέτοια σλόγκαν την πυροβολούνε κάθε μέρα προσπαθώντας να την εξαργυρώσουν σε χρυσό. Η μουσική είναι μέσα μας.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
για δωρεάν μουσικές περιπλανήσεις (Οι πληροφορίες χρεώνονται...)
Συνιστάται ανεπιφύλακτα κάθε ανοικτός συναυλιακός χώρος, όπως θερινά θέατρα, πρώην στρατόπεδα, παλιά αεροδρόμια, το πανηγύρι του χωριού, το χωραφάκι της γιαγιάς... Μια δυσκολία θα βρείτε στα γήπεδα που ο μόνος τρόπος να μπείτε είναι με τη μέθοδο του γιουρουσιού, να πέσετε με αλεξίπτωτο ή να βάλετε τα κλάματα βρίσκοντας τη κατάλληλη δικαιολογία (μέθοδος “Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου”). Το Ραμαζάνι του τζαμπατζή είναι την περίοδο μεταξύ άνοιξης- φθινοπώρου και η Μέκκα του το θέατρο του Λυκαβητού, όπου συναντάς όλες τις φυλές της θρησκείας του “τζάμπα”. Άλλοι μικρότεροι ναοί είναι τα θέατρα Πέτρας και Βράχων, Φρεαττύδα κ.λ.τ. Στους κλειστούς συναυλιακούς χώρους εκμεταλευτείτε καλύτερα τις γνωριμίες σας ή ακολουθήστε τη μέθοδο του “ριφιφί” από διπλανό κτίριο. Άντε και καλές προσπάθειες...



fashion addiction