Eφημερίς της κυβερνήσεως Αρ. Φύλλου 118
19 Ιουλίου 1993
Νόμος Υπ. Αριθ. 2160
Ρυθμίσεις για τον Τουρισμό και άλλες διατάξεις
Άρθρο 4
Ελεγκτικές αρμοδιότητες - Κυρώσεις
«Απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιτων
σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημοσίων δασών, δάση,
και εν γένει κοινόχρηστους χώρους, καθώς και η φιλοξενία πέραν του ενός
τροχόσπιτου από καταστηματάρχες ή ιδιώτες»
… και καλό καλοκαίρι! Λοιπόν ο νομοθέτης είχε κέφια, το ίδιο
όμως κι εγώ.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Απαγορεύεται το ελεύθερο κάμπινγκ σε αρχαιολογικούς χώρους, (Άντε αυτό να το καταλάβω)
…στους αιγιαλούς, στις παραλίες (!!!!!)
…στις παρυφές δημοσίων δασών
(1. Δημόσιων; Τι λες; Ώστε υπάρχουν και ιδιωτικά δάση;
Τυλίχτε μου μια πλαγιά στο Σάος στη Σαμοθράκη. Αυτή με τις βάθρες παρακαλώ.
2. Παρυφές; Οκ. Θα
κατασκηνώνουμε λοιπόν μέσα στα δάση. Μάλλον βαριούνται να μας ψάχνουν φαίνεται.
Που κρύβεστε καταραμένα Στρουμφάκια; Φανερωθείτε γιατί θα στείλω την Ψιψινέλ.
…στα δάση
(Έλα ρε μεγάλε, πλάκα μας κάνεις; Πες το απ’ την αρχή,
σαδομαζό είσαι;
…και εν γένει στους κοινόχρηστους χώρους
(… της πολυκατοικίας. Άμα σας λέω ότι ο άνθρωπος έχει κέφια.
Κάθεται και περιγράφει τις παρυφές των δασών και τους αιγιαλούς. Πες το
ξεκάθαρα, μη ντρέπεσαι. Οι δημόσιοι χώροι δεν είναι για κανέναν.)
Για κανέναν; Όχι ακριβώς.
Δηλαδή;
Δηλαδή αν είχατε κάποια εκατομμυριάκια ευρώ να χτίσετε καμιά
ξενοδοχειακή μονάδα, άντε μερικά ενοικιαζόμενα τέλος πάντων, θα άλλαζε το
πράγμα. Πάρε και την παραλία, πάρε και το δάσος, πάρε και τη βραχονησίδα. Αφού
είσαι διατεθειμένος να δημιουργήσεις υποδομή για τη χώρα. Ολυμπιακοί έρχονται
άλλωστε. Αφού αυτά θα μείνουν για μας μετά!
Τσιμέντο uberalles.
… απαγορεύεται η φιλοξενία πέραν του ενός τροχόσπιτου από καταστηματάρχες ή ιδιώτες
(έντεχνα ο νόμος δεν αναφέρεται στις σκηνές –πέραν του ενός
τροχόσπιτου, δηλαδή σκηνές γιοκ. Με άλλα λόγια αν η γιαγιούλα σας αφήσει να
μείνετε στο χωράφι με τις ελιές της, η αστυνομία μπορεί να έρθει να σας διώξει.
Εκτός κι αν κλειστείτε όλοι σ’ ένα τροχόσπιτο!)
Αχ, το καλοκαίρι είναι τελικά η καλύτερη εποχή του χρόνου. Ο
άνθρωπος εγκαταλείπει το κλεινόν άστυ
και ξεχύνεται στη φύση. Αφήνει το τεσσάρι στο Παγκράτι και κλείνει από το
Μάρτιο – για να έχει κάτι να ανυπομονεί μέχρι το καλοκαίρι φαίνεται- ξενοδοχείο
στο Χ νησί. Δωμάτιο με aircondition,
TV –είπαμε τα σκληρά
ναρκωτικά δεν κόβονται μαχαίρι, πισίνα στο ξενοδοχείο – που να τρέχεις στις
παραλίες τώρα, κι όλα αυτά στην προνομιακή τιμή των 65 euroτη μέρα.
Σούπερ το εξαήμερο.
Μα το καλοκαίρι έχει τρεις μήνες.
Πλάκα μου κάνεις; Με 65 euroτη μέρα και πολύ μου είναι οι έξι
μερούλες.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι αυτό. Είναι να είναι ο καθένας ελεύθερος
να κάνει αυτό που γουστάρει στις διακοπές του τουλάχιστον αφού όλο το χρόνο ζει
στο μπουρδέλο που λέγεται Αθήνα. Δεν μπορεί με νομοθετική διάταξη να σου
στερούν το δικαίωμά σου να κοιμάσαι στη φύση, σε χώρους που υποτίθεται ότι
ανήκουν σε όλους μας. Πρέπει δηλαδή ντε και καλά να μας μαντρώσουν και το
καλοκαίρι στους τέσσερις τοίχους; Η να πάμε στο απαράδεκτο οργανωμένο κάμπινγκ
με το χαλίκι για δάπεδο και το καλάμι για σκιά; Αυτό είναι ταβέρνα, δεν είναι
κατασκήνωση στη φύση. Για να μη μιλήσω για τους χώρους υγιεινής των
περισσότερων κάμπινγκ. Το δικαίωμά μας να κατασκηνώνουμε σε παρθένα μέρη είναι
αναφαίρετο και ο νόμος κατάφορα αντισυνταγματικός. Δεν μπορεί να υπάρχει
τριψήφιος αριθμός νησιών στην Ελλάδα και να έχει στριμωχθεί όλος ο κόσμος που
θέλει να μείνει ένα μήνα στη φύση σε πέντε μικρά ξερονήσια. Ουσιαστικά
πρόκειται για εξορία, για πολίτες τρίτης κατηγορίας ενώ κάθε χρόνο τα πράγματα
γίνονται χειρότερα. Το περιστατικό που ακολουθεί είναι αυθεντικό.
Παρέα έχει κατασκηνώσει σε παραλία στην Κρήτη. Περνάνε οι
μέρες και σε κάποια φάση η παρέα αριθμεί πλέον πενήντα άτομα. Η παραλία είναι
απομακρυσμένη, παρθένα και κανείς δεν την επισκέπτεται πέραν αυτών που μένουν
εκεί. Ένα βράδυ αποβιβάζεται απόσπασμα της αστυνομίας με φουσκωτά αποτελούμενο:
από το τμήμα αλλοδαπών για τους ξένους, τα ΕΚΑΜ με βαρύ οπλισμό – κι ο
Κουφοντίνας κάπως έτσι δεν την άραζε, σκέφτηκαν φαίνεται, η Δίωξη Ναρκωτικών με
σκυλιά, και οι τοπικές αρχές.
Ξέχασα να σας μεταφέρω τι ισχύει για τους παραβάτες του
νόμου
«Οι παραβάτες τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι τρεις (3) μήνες
ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο ποινές, εφόσον δεν προβλέπεται βαρύτερη
ποινή από άλλη διάταξη, διατασσόμενης συγχρόνως υπό του δικαστηρίου της βίαιης
αποβολής τους.»
Δε θα σχολιάσω τη βάρβαρη κι εξευτελιστική συμπεριφορά της
αστυνομίας κατά την προσαγωγή γιατί από αυτούς τους ανθρώπους δεν περιμένεις
και τίποτα καλύτερο. Η έκπληξη ήρθε στο τμήμα. Όλοι οι κατηγορούμενοι κλήθηκαν
να υπογράψουν δήλωση με την οποία συμμετείχαν σε ρέιβ πάρτυ με ναρκωτικά! Ναι
καλά διαβάσατε, τώρα μπορείς να παίξεις ρέιβ και με ακουστική κιθάρα. Μου
φαίνεται πρώτος ο Χέντριξ τα ξεκίνησε αυτά …
Αυτά και καλό καλοκαίρι, η φύση περιμένει τα παιδιά της.
