Το λήμμα ψευτοηθική βρίσκει την ερμηνεία του στο λεξικό
Στις 26/12 του 2003 σεισμός 6,8 της κλίμακας Ρίχτερ συγκλόνισε το Ιράν αφήνοντας πίσω του 30.000 νεκρούς, ενώ 3 μήνες νωρίτερα ο σεισμός των 8 Ρίχτερ που χτύπησε τη νήσο Χοκάϊντο της Ιαπωνίας προκάλεσε τον «εξωπραγματικό» αριθμό των 0 θυμάτων!
Ταράχθηκε ο πλανήτηςστις 26/12 και μαζί του ξεσκεπάστηκε, γι’ ακόμη μια φορά, η λειτουργία του δυτικού τρόπου σκέψης. Ένας τρόπος σκέψης που για να προβεί πια σε μαζικές ενέργειες θα πρέπει να συντελεστεί μια καταστροφή ή γεγονότα που να συνταράξουν τα θεμέλια της Γης. Η κινητοποίηση για τα θύματα από το σεισμό και το τσουνάμι στη Ν.Α Ασία ήταν παγκόσμια. Σύμφωνα μάλιστα με τους οργανισμούς ανθρωπιστικής βοήθειας, ποτέ άλλοτε δεν παρατηρήθηκε τέτοια γενναιοδωρία ιδιωτική ή δημόσια. Αναρωτιέμαι που βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων του δυτικού κόσμου η ανάλογη συμπαράσταση και θέρμη για πράξεις, για αντίστοιχες ή και τις ίδιες αυτές πληγείσες περιοχές, όταν πληροφορείται το μέσο όρο των μισθών, το μέσο όρο ζωής, τις καθημερινές συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων τους και την επέμβαση στο εσωτερικό τους από δυτικά συμφέροντα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στις χώρες του κόλπου της Βεγγάλης (Ινδίες, Μαλβίδες, Σρι Λάνκα, Ταϊλάνδη, Ινδονησία κ..α) που χτυπήθηκαν ανηλεώς από την καταστροφή, πεθαίνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει πόσιμο νερό. Επιπροσθέτως, το δημόσιο χρέος πέντε χωρών απ’ αυτές που χτυπήθηκαν αγγίζει το εξωφρενικό ποσό των 300 δις δολαρίων.
Η εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενη μαζική ευαισθητοποίηση των δυτικών αποτελεί υποσυνείδητη απόκρυψη ενοχών και καταδεικνύει τρομερή ανάγκη για αυτοϊκανοποίηση μέσω της συμμετοχής σε κάτι τόσο ανθρώπινο. Το χρέος όμως για προσφορά, συμμετοχή και διερεύνηση των γεγονότων ξεκινά πριν κι όχι μετά τις εξελίξεις. Η δύση αισθάνθηκε και πάλι, έντονα λόγω των εικόνων, την ενοχή. Έχοντας κάνει εδώ και καιρό τη συνειδητή επιλογή να διάγει αυτή μια πολύ πιο όμορφη ζωή, εκμεταλλεύεται και καταπιέζει αυτούς τους λαούς, στερώντας τους τα στοιχειώδη και αφήνοντας τους εκτεθειμένους σε μια τέτοια καταστροφή ή όποια άλλη παρόμοια της. Δεν είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι στις 26/12 του 2003 σεισμός 6,8 της κλίμακας Ρίχτερ συγκλόνισε το Ιράν αφήνοντας πίσω του 30.000 νεκρούς, ενώ 3 μήνες νωρίτερα σεισμός των 8 Ρίχτερ που χτύπησε τη νήσο Χοκάϊντο της Ιαπωνίας προκάλεσε τον «εξωπραγματικό» αριθμό των 0 θυμάτων; Μήπως είμαστε άνισοι, εκτός όλων των άλλων, και εμπρός στην καταστροφή; Ας μην έχουμε καμια αμφιβολία. Κάθε χρόνο 211.000.000 άνθρωποι υποφέρουν από θεομηνίες. Τα 2/3 απ’ αυτά ζουν στο Νότο όπου η φτώχεια τα κάνει πιο ευάλωτα. Το μέγεθος των αναγκών που υπάρχει, και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτές που προκαλούνται από την όποια καταστροφή, δείχνει ότι η εκάστοτε ανθρωπιστική βοήθεια δεν αποτελεί μακρόπνοη λύση. Το συναίσθημα δε μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική. Σε κάθε καταστροφή αποδεικνύεται με σκληρό τρόπο η συνολική δομική ανεπάρκεια των φτωχότερων.
Χωρίς αμφιβολία έχουμε εγκαταλείψει τη λογική στρεφόμενοι ολοκληρωτικά στον παραλογισμό. Επιτρέπουμε να χτίζονται τείχη μεταξύ των λαών, να θάβονται ραδιενεργά απόβλητα στη Γη και να διεξάγονται άδικοι πόλεμοι· αδιαφορούμε που εν έτη 2005 υποφέρουν συνάνθρωποι μας από πείνα, δίψα, αρρώστιες και ζουν σε άθλιες συνθήκες, αλλά χύνουμε καυτά δάκρυα και τρέχουμε να καταθέσουμε το όποιο ποσό μόλις χτυπήσει το τσουνάμι στην Ταϊλάνδη ή όταν εξαφανίζονται χωριά από κατολισθήσεις στην Κίνα. Τα έντονα σημάδια στρουθοκαμηλισμού είναι εμφανή και το λήμμα ψευτοηθική βρίσκει την ερμηνεία του στο λεξικό.
Τα πράγματα θα διαφοροποιηθούν όταν ο πλανήτης συνταραχθεί από τις κινητοποιήσεις των κατοίκων του, ώστε να προλαμβάνονται καταστάσεις που θα τον αναστατώσουν. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι όπως, κατά κύματα, ξεσηκώθηκαν οι πολίτες σε ολόκληρο τον πλανήτη για να προσφέρουν μετά τη καταστροφή, το ίδιο οφείλουν να πράξουν όταν θα δικάζονται κάποιοι άλλοι 7 μιας άλλης Θεσσαλονίκης, όταν θα πρόκειται να κηρυχθεί ένας άλλος άδικος πόλεμος κι όταν μια άλλη χώρα θα δοκιμάζει κάποια άλλα πυρηνικά σε κάποιο άλλο μέρος όχι κάποιου άλλου αλλά αυτού του πλανήτη!
*Τσαρλς Μπουκόφσκι
