DeathRow:
ο όρος που χρησιμοποιείται στις Η.Π.Α. για την πτέρυγα των
καταδικασμένων σε θάνατο
Μύθοι
Η «αποτελεσματικότητα του μέτρου»; -
τρυκ, μην ψαρώνετε..
>> Το 1975 ήταν η τελευταία
χρονιά εφαρμογής της θανατικής ποινής στον Καναδά, με το δείκτη ανθρωποκτονιών
να βρίσκεται στο 3.09 (στους 100.000 ανθρώπους). Πέντε χρόνια μετά ο δείκτης έπεσε
στο 2.41 και το 2002, 26 χρόνια μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής, ο
δείκτης των ανθρωποκτονιών στη χώρα είχε πια μειωθεί στο 1.85, μικρότερος κατά
40% από ότι στα χρόνια της θανατικής ποινής..
>> Τον Σεπτέμβρη του 2000
οι NewYorkTimes
δημοσίευσαν μια συγκριτική μελέτη σχετικά με τους δείκτες της εγκληματικότητας
στις διάφορες αμερικανικές πολιτείες. Απόλυτο συμπέρασμα της έρευνας; Τα
τελευταία 20 χρόνια, οι (λίγες) πολιτείες που κατάργησαν την θανατική ποινή,
εμφάνιζαν λιγότερη εγκληματικότητα έναντι (των πολλών) που επέμεναν να
σκοτώνουν..
Κόστος ή « σιγά μην το ταΐζουμε κιόλας
το κάθαρμα.»
>> Στις Η.Π.Α. μια δίκη που μπορεί να επισύρει
την θανατική ποινή στον κατηγορούμενο (αυτό εξαρτάται από τις προθέσεις της
εισαγγελικής αρχής), κοστίζει 48% περισσότερο από μια δίκη όπου οι κατήγοροι
ζητούν ισόβια κάθειρξη.
>> Στην πολιτεία της Florida κάθε εκτέλεση υπολογίζεται πως
κοστίζει στο αμερικανικό Δημόσιο 3.2 εκατομμύρια $, αντί των 600.000$ που αντιστοιχούν στην ισόβια κάθειρξη.
>> « Η
περιοχή μας θα ήταν ασφαλέστερη, αν χρησιμοποιούσαμε τα ποσά που ξοδεύουμε για
να σκοτώσουμε δολοφόνους, στο να προστατέψουμε τους αθώους και να φυλακίσουμε
τους ενόχους»
JamesStrillacci
(αστυνομικός διοικητής μιλώντας σε νομοθετική επιτροπή).
Το Δόγμα Μπους: κλέβεις γελάδι? – χάνεις κεφάλι.
Ο GeorgeBushjr, πριν αναλάβει ως σταυροφόρος εκπρόσωπος του Καλού να γ… την τύχη του κόσμου, ήταν για 6 χρόνια κυβερνήτης της πολιτείας του Τέξας. Στη διάρκεια της θητείας του εκτελέστηκαν στο Τέξας 152 άνθρωποι, με τον Μπους να μην κάνει χρήση του δικαιώματος που του δίνει ο νόμος για απονομή χάριτος και μετατροπή της ποινής σε ισόβια ούτε σε μία περίπτωση. Ο ίδιος είναι ένας από τους φανατικότερους υποστηρικτές της θανατικής ποινής στις Η.Π.Α. γεγονός που καταδεικνύεται από το ότι η ευρεία εφαρμογή της θανατικής ποινής αποτελεί έναν από τους βασικούς άξονες της εσωτερικής του πολιτικής και χαρακτηριστικό σημείο διαφοροποίησης του από τον «άτυχο» υποψήφιο των Δημοκρατικών Τζον Κέρι.
>> Υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του Μπους, το Τέξας υπολείπονταν, και συνεχίζει έναντι των περισσότερων άλλων αμερικανικών πολιτειών σε κοινωνικές παροχές στους τομείς της υγείας, της παιδείας, του ασφαλιστικού συστήματος. Δεν υπάρχουν χρήματα λοιπόν;
>> Στο Τέξας, κάθε δικαστική υπόθεση που σχετίζεται με την επιβολή θανατικής ποινής, κοστίζει κατά μέσο όρο 2.3 εκατομμύρια $, περίπου 3 φορές περισσότερο απ’ όσο θα κόστιζε να συντηρήσεις κάποιον για 40 χρόνια, σε φυλακή υψίστης ασφαλείας.
Το 1998, όσο ο Μπους ήταν ακόμα Κυβερνήτης του Τέξας, η Διεθνής Αμνηστία τόνιζε: «Στη διαδικασία της θανατικής ποινής στο Τέξας, κάθε βήμα είναι και μια μικρή λιτανεία ανεπαρκών νομικών διαδικασιών, που αποτυγχάνουν να ικανοποιήσουν στο ελάχιστο τα διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»
>> Οι φυλακές του Τέξας, μετά απ’ αυτές της Καλιφόρνια, αριθμούν τους περισσότερους - καταδικασμένους σε θάνατο - ξένους πολίτες σε ολόκληρες τις Η.Π.Α. Ο Μπους αρνιόταν συστηματικά ν’ αναγνωρίσει το διεθνή νομικό κανόνα, βάση του οποίου οι ξένοι υπήκοοι πρέπει να λαβαίνουν, από την κάθε πολιτεία, επίσημη γνωστοποίηση για το δικαίωμα τους να έχουν νομική υποστήριξη από τις προξενικές αρχές της χώρας τους.
Στον αντίποδα της πολιτικής Μπους, ο πρώην, ρεπουμπλικανός κι αυτός, Κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζορτζ Ράιαν, στις αρχές του 2003 και μόλις 2 μέρες πριν την εκπνοή της θητείας του μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές 156 ανθρώπων. Αυτή αποτελεί και τη μεγαλύτερη, μαζική μετατροπή θανατικών ποινών σε ισόβια στην ιστορία των Η.Π.Α. Στο Ιλινόις έχει εκ των υστέρων αποδειχτεί πως περισσότεροι από 10 άνθρωποι, εκτελέστηκαν κατά λάθος. «Δε θα συνεχίσω άλλο τη μάταιη προσπάθεια βελτίωσης της μηχανής του θανάτου. Πόσες ακόμη υποθέσεις εσφαλμένων καταδικών πρέπει να αποκαλυφθούν για να συμφωνήσουμε όλοι ότι το σύστημα είναι χρεοκοπημένο;» είπε ο Κυβερνήτης Ράιαν, την ίδια στιγμή που ο πρόεδρος Μπους χόρευε πίσω από το Οβάλ Γραφείο του με δυνατό headbanging, τo “Kill ‘emall” των Metallica.
Numbers (in blood)
>> Η θανατική ποινή εφαρμόζεται σήμερα σε 78 χώρες, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται οι Η.Π.Α., η Κίνα, η Ιαπωνία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Βόρεια Κορέα, η επαναστατημένη Κούβα…
>> Το 2003 εκτελέστηκαν 1.146 άνθρωποι σε 28 χώρες και καταδικάστηκαν σε θάνατο 2.756 άνθρωποι σε 63 χώρες. Οι αριθμοί αυτοί αφορούν μόνο υποθέσεις γνωστές στη Διεθνή Αμνηστία, ενώ τα πραγματικά νούμερα εικάζονται πολύ μεγαλύτερα.
>> Το 84% των εκτελέσεων πραγματοποίησαν 4 χώρες: η Κίνα(726), το Ιράν(108), οι Η.Π.Α.(65) και το Βιετνάμ(64).
>> 38 από τις 50 αμερικανικές πολιτείες συμπεριλαμβάνουν στο νομικό τους «πολιτισμό» τη θανατική ποινή.
>> Από το 1990, 8 χώρες έχουν πραγματοποιήσει εκτελέσεις ανηλίκων: η Κίνα, το Κογκό, το Ιράν, η Νιγηρία, το Πακιστάν, η Σ.Αραβία, η Υεμένη και οι Η.Π.Α. Από τότε, η Κίνα, το Ιράν και η Υεμένη μεταρρύθμισαν τη νομοθεσία τους, καταργώντας την θανατική ποινή σε ανήλικους.
>> Η χώρα που έχει προχωρήσει στις περισσότερες εκτελέσεις ανηλίκων είναι οι Η.Π.Α., με 19 εκτελέσεις από το 1990. Υπάρχουν πολιτείες που επιτρέπουν την επιβολή θανατικής ποινής ακόμη και σε παιδιά 12 χρόνων.
>> Στις αρχές του 2004 βρίσκονταν στις αμερικανικές φυλακές 3.500 θανατοποινίτες. Τον περασμένο Μάρτιο πραγματοποιήθηκε στις Η.Π.Α. η 900η εκτέλεση κρατούμενου από το 1977, οπότε οι Αμερικανοί επανέφεραν τη θανατική ποινή μετά από ένα μορατόριουμ 20 περίπου χρόνων.
>> Από το 1977, περισσότεροι από 113 άνθρωποι - καταδικασμένοι σε θάνατο στις Η.Π.Α. - αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι μετά την απόδειξη της αθωότητας τους.
State Kills (know how)
>> Κρεμάλα: Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα η κρεμάλα ήταν η κύρια μέθοδος εκτέλεσης σε ολόκληρο τον κόσμο. Σήμερα χρησιμοποιείται ακόμα στις Η.Π.Α., στις πολιτείες του Delaware και της Washington, αν και συνήθως προτιμάται η θανατηφόρος ένεση. Πριν τη μακάβρια αυτή τελετή «δικαιοσύνης», ο άνθρωπος ζυγίζεται και πραγματοποιείται μια πρόβα, χρησιμοποιώντας ένα σάκο άμμου του ίδιου βάρους. Έτσι καθορίζεται το μήκος του σκοινιού που θα εξασφαλίσει ένα γρήγορο θάνατο, καθώς αν είναι πολύ κοντό ο στραγγαλισμός μπορεί να διαρκέσει έως 45 λεπτά. Το σκοινί θα πρέπει να έχει «βραστεί» και τεντωθεί, για να αποφευχθούν απότομα τινάγματα ή κουλουριάσματα του, ενώ η θηλειά να λιπανθεί με κερί ή σαπούνι, για να εξασφαλιστεί η «απαλή ολίσθηση» στο λαιμό. Αν ο κατάδικος έχει πολύ μυώδη λαιμό ή είναι πολύ ελαφρύς, αν το σκοινί είναι πολύ κοντό ή η θηλειά λάθος τοποθετημένη τότε ο θάνατος δεν επέρχεται από σπάσιμο του αυχένα, αλλά από ασφυξία με αποτέλεσμα το πρόσωπο να πρήζεται, η γλώσσα και τα μάτια του ανθρώπου να «πετάγονται έξω» και το σώμα να αντιδρά με απότομες κινήσεις των άκρων.
>>Εκτελεστικό απόσπασμα: Ο JohnAlbertTaylor ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που εκτελέστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο, το 1996 στην πολιτεία της Utah. Σύμφωνα με την «τεχνική» αυτή, ο άνθρωπος δένεται σε μια καρέκλα με δερμάτινα λουριά στους καρπούς και το κεφάλι του, ενώ γύρω του τοποθετούνται σάκοι με άμμο για να απορροφήσουν το αίμα. Κουκουλώνουν το κεφάλι του και ένας γιατρός βρίσκει με ένα στηθοσκόπιο το ακριβές σημείο της καρδιάς και εκεί εφαρμόζει ένα κυκλικό, άσπρο ύφασμα, σα στόχο. Το πενταμελές απόσπασμα στέκεται σε μια απόσταση περίπου 12μ. και οι άνδρες είναι οπλισμένοι με τυφέκια - ένα από τα 5 όπλα είναι άσφαιρο, ώστε καθένας από τους εκτελεστές να έχει το μικρό του «άλλοθι». Πυροβολούν, στοχεύοντας την καρδιά και τους πνεύμονες και ο άνθρωπος πεθαίνει σε μια λίμνη αίματος..
>>Αναζητώντας
έναν πιο ανθρώπινο τρόπο εκτέλεσης από την «παραδοσιακή» κρεμάλα, η
πολιτεία της Ν.Υόρκης κατασκεύασε το 1888 την πρώτη ηλεκτρική καρέκλα. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1890 για την
εκτέλεση του WilliamKennler
και γρήγορα καθιερώθηκε σε όλες τις Η.Π.Α. Σήμερα παραμένει ο μοναδικός τρόπος
εκτέλεσης στις πολιτείες της Αλαμπάμα και της Νεμπράσκα. Πριν την εκτέλεση ο
άνθρωπος ξυρίζεται και δένεται στην καρέκλα με λουριά γύρω από το στήθος του,
τα πόδια, τα χέρια και την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Στο κεφάλι του
εφαρμόζεται ένα μεταλλικό ηλεκτρόδιο και στο μέτωπο του ένα υλικό σαν
σφουγγάρι, που έχει προτού υγρανθεί με αλατούχο διάλυμα. Τέλος, ένα επιπλέον
ηλεκτρόδιο, υγραμένο κι αυτό με ειδικό τζελ (Electro-Crème) που αυξάνει την ανθρώπινη
αγωγιμότητα, προσαρμόζεται στο πόδι του ανθρώπου. Ο φύλακας γνέφει στο δήμιο κι
αυτός, γυρνώντας έναν διακόπτη, διοχετεύει στο σώμα του ανθρώπου ένα κύμα 500-
2000 volts για περίπου
30 δευτερόλεπτα- μετά τα πρώτα έντονα τραντάγματα το σώμα φαίνεται να ηρεμεί
και ο δήμιος γυρίζει τον διακόπτη στη θέση off. Τότε οι γιατροί ελέγχουν αν η καρδιά του ανθρώπου χτυπάει
ακόμα, αν ναι, η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι τον οριστικό θάνατο του. Τις
στιγμές αυτές, τα χέρια του ανθρώπου αρπάζουν δυνατά την καρέκλα και τα μέλη
του σώματος τραντάζονται τόσο βίαια, που προκαλούνται εξαρθρώσεις και κατάγματα
των οστών. Επιπλέον, η γλώσσα του ανθρώπου πρήζεται, ενώ ολόκληρος ο χώρος
γεμίζει από καπνούς και μία μυρωδιά καμένου.
>> Θάλαμος Αερίων (alaAuswitz): Η πολιτεία της Νεβάδα εισήγαγε το 1924 στον «κόσμο» της
θανατικής ποινής, τη χρήση ενός αερίου υψηλής σύστασης σε αέριο κυανίδιο (cyanidegas). Αρχικά προσπάθησαν να
τιγκάρουν μ’ αυτό το αέριο το κελί του κατάδικου, μια σκέψη όμως που δεν τους
βγήκε, αφού το αέριο «ξέφευγε» από μικρές οπές κι ανοίγματα. Κατασκευάστηκε
έτσι ο πρώτος στεγανοποιημένος θάλαμος αερίων. Επειδή κάποιοι κρατούμενοι αγωνίζονται να κρατήσουν την αναπνοή τους,
πριν την εκτέλεση συμβουλεύουν τον άνθρωπο να αναπνέι βαθιά, ώστε να
επιταχύνει τον θάνατο του. Σύμφωνα με το
γιατρό Richard Traystman, του πανεπιστημίου JohnHopkins, «οι άνθρωποι σίγουρα βιώνουν πόνο κι ένα σοκ άγχους. Η
αίσθηση που δοκιμάζουν είναι παρόμοια μ’ αυτήν ενός καρδιακού επεισοδίου, με τη
σταδιακή στέρηση της καρδιάς από οξυγόνο». Το 1960, ο CarylChessman, πριν θανατωθεί στο
θάλαμο αερίων της Καλιφόρνια, είπε στους δημοσιογράφους πως αν ένιωθε πόνο θα
έγνεφε με το κεφάλι του - οι μάρτυρες της εκτέλεσης είπανε πως κουνούσε το
κεφάλι του για αρκετά λεπτά…
>> Η θανατηφόρος ένεση «υιοθετήθηκε» σαν τρόπος
θανάτωσης κρατουμένων από την πολιτεία της Οκλαχόμα το 1977. Πέντε χρόνια μετά,
στις 2 Δεκεμβρίου του 1982 στο Τέξας, ο CharlesBrooks έγινε ο πρώτος άνθρωπος που εκτελέστηκε
μ’ αυτόν τον τρόπο. Στη δολοφονία με θανατηφόρο ένεση, ο άνθρωπος δένεται σε
ένα χειρουργικό κρεβάτι, στο δέρμα του τοποθετούνται παλμογράφοι και δύο
βελόνες (η μία εφεδρική) τρυπούν τις φλέβες του. Αρχικά εισάγεται στον
οργανισμό του ένα ακίνδυνο, αλατούχο διάλυμα και μ’ ένα σινιάλο του φύλακα οι
κουρτίνες τραβιούνται κι ο άνθρωπος αποκαλύπτεται στους μάρτυρες της εκτέλεσης.
Στη συνέχεια διοχετεύουν στη φλέβα του αναισθητικό και αμέσως μετά ένα κοκτέιλ
δηλητηρίων μεγάλης περιεκτικότητας σε βρώμιο (Br), που παραλύει το μυικό σύστημα και
μπλοκάρει την αναπνοή. Σιγά, σιγά και η καρδιά σταματάει. Η ιατρική «ηθική» αποκλείει την ενεργό συμμετοχή γιατρών σε
εκτελέσεις και μόνο στο τέλος της «διαδικασίας» ένας γιατρός ελέγχει και
βεβαιώνει τον θάνατο του ανθρώπου..
“The summer of Sam”*
Η εμπλοκή του ρατσισμού στο πρόβλημα της θανατικής ποινής
είναι διττή. Η πρώτη του συνιστώσα χτυπά
στο background των
«διαφορετικών» κατηγορουμένων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μάλλον
αδύναμοι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους έναντι του πολύπλοκου, πανίσχυρου
κατασταλτικού μηχανισμού και δικονομικού συστήματος. Το μορφωτικό τους επίπεδο
είναι χαμηλό, ο φάκελος τους τυπικά επιβαρημένος από μικροπαρανομίες κι η
οικονομική τους κατάσταση τόσο χάλια που συχνά δεν έχουν την δυνατότητα να
προσλάβουν συνήγορο υπεράσπισης - πόσο μάλλον κάποιο «πρώτο όνομα» από τα
μεγάλα δικηγορικά γραφεία, όπως σε παρόμοιες, δύσκολες περιπτώσεις συνηθίζουν
οι λευκοί, επιτυχημένοι συμπολίτες τους. Ο δεύτερος κρίκος του ρατσισμού με την
θανατική ποινή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πιο…εγκεφαλικός. Αφορά το γούστο
των ενόρκων και του δικαστή, πάνω στο χρώμα ή τη γλώσσα του κατηγορούμενου.
Πριν από δίκες αφροαμερικάνων ή ισπανόφωνων, οι συνήγοροι υπεράσπισης δίνουν τη
μεγάλη τους μάχη προσπαθώντας να ελέγξουν τη σύνθεση του σώματος των ενόρκων -
«ρίχνοντας» τον αριθμό των λευκών ενόρκων και τσεκάροντας τα προφίλ τους - ώστε
να αποκλειστούν άνθρωποι με ρατσιστικές προκαταλήψεις και φυλετικά
συμπλέγματα.
Η περίπτωση Mumia**
Mumia Abu Jamal ζει από το 1982 έγλειστος στην πτέρυγα των μελλοθάνατων (DeathRow) των φυλακών της Φιλαδέλφεια. Καταδικάστηκε στην εσχάτη των ποινών για το φόνο ενός αστυνομικού, ένα φόνο που ο ίδιος επιμένει 22 χρόνια τώρα να φωνάζει, πως δε διέπραξε ποτέ του. “I remain innocent. A court cannot make an innocent man guilty”. Πριν την καταδίκη του, ο Mumia δεν είχε δώσει κανένα αξιόποινο δικαίωμα στις αρχές. Το ποινικό του μητρώο ήταν λευκό, όχι όμως και ο πολιτικός του «φάκελος» 600 σελίδων, που ξεκίνησε να συντάσσεται από το FBI όταν ο Mumia ήταν 15χρονος μαθητής Λυκείου και πρώιμος ακτιβιστής. Λίγο αργότερα ξεκίνησε να εργάζεται σα δημοσιογράφος στην εφημερίδα των «Μαύρων Πανθήρων» και σ’ ένα ραδιόφωνο της Φιλαδέλφεια, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε για τους καταπιεσμένους και περιθωριοποιημένους ανθρώπους της περιοχής του. Ο δικαστής (AlbertSabo) που «έτυχε» στον Mumia, είχε το ρεκόρ σε θανατικές καταδίκες ανάμεσα σε όλους τους συναδέλφους του στις Η.Π.Α. και τα σκοτεινά σημεία στο σενάριο που θέλει τον Mumia δολοφόνο είναι πολλά:
>> Ο αστυνομικός δολοφονήθηκε με 44άρι περίστροφο, ενώ ο Mumia σα νυχτερινός ταξιτζής είχε νόμιμα στην κατοχή του ένα 38άρι.
>> Κανείς από τους αστυνομικούς που βρέθηκαν στη σκηνή
του φόνου δεν κατέθεσε αμέσως πως ο Mumia τους ομολόγησε το έγκλημα του. Αυτό έγινε 2 μήνες μετά και
αφού ο Mumia κατηγόρησε
πρώτος τις αρχές για αστυνομική βία.
>> Όταν ένας αυτόπτης μάρτυρας του φόνου κατέθεσε ότι
εκτελεστής δεν ήταν ο Mumia,
η αστυνομία τον ανάγκασε να αλλάξει «λίγο» την ιστορία του και του «πρότεινε»
να μετακομίσει από την πολιτεία.
Όπως έγραψε κι η συγγραφέας AliceWalker, «σε κάθε γενιά υπάρχει μια περίπτωση σαν αυτή του Mumia, ένας νέος άνδρας τυχαίνει να είναι χαρισματικός, επαναστατημένος, σε διαρκή πόλεμο με την αδικία, αγαπητός από τους ανθρώπους του…και οι αρχές αποφασίζουν να του τη φυλάξουν..»
* ταινία του SpikeLee
** στο site του Fiasko (www.fiasko.gr)
- «Κατεβάστε» από την playlist το “homelandandhiphop” από τον ImmortalTechnique (με τον Mumia να απαγγέλει από το τηλέφωνο της φυλακής) και το “freeMumia” από τον KRS- One
- Επισκεφθείτε τα σχετικά με την υπόθεση Mumia, προτεινόμενα links
- Δείτε τον πλήρη φάκελο του “eyeforaneye”.
“Cool kids of Death” *
Το διεθνές νομικό δίκαιο απαγορεύει την επιβολή της ποινής του θανάτου σε ανήλικους, μα όπως τόσο συχνά συμβαίνει με τις υπογραφές και τις περίφημες Χάρτες, όποιος δεν τις γουστάρει, μπορεί να τις περιφρονεί επιδεικτικά, σαν να ‘ναι κουρελόχαρτα..
>> Στις Η.Π.Α., όπου έχουν εκτελεστεί 19 ανήλικοι από το 1990, πρέπει βάση του νόμου να έχεις κλείσει τα 18 αν θες να καπνίσεις, να υπογράψεις επίσημα έγγραφα, να βγάλεις δίπλωμα οδήγησης, να παντρευτείς, να γίνεις δωρητής οργάνων κ.α. Η αγορά και κατοχή αλκοόλ επιτρέπεται από το νόμο μόνο μετά τα 21. Το Κράτος σε θεωρεί δηλαδή «μικρούλη» για όλ’ αυτά τα επικίνδυνα πράγματα και «γούστα», πλήρως όμως υπεύθυνο και άξιο της πιο σκληρής τιμωρίας για τις «κακές» σου πράξεις. Η υποκρισία του ποινικού συστήματος σε 3d και στο αντίθετο άκρο κάθε ψυχολογικής προσέγγισης, που επισημαίνει πως συχνά τα παιδιά δεν είναι απλώς «μπερδεμένα» ή ανώριμα, μα αγνοούν παντελώς το defacto γεγονός του θανάτου.
Σε χώρες όπως το Ιράν και η Κίνα, απ’ όπου οι πληροφορίες είναι ελάχιστες και ασφυκτικά ελεγχόμενες από τα καθεστώτα, η κατάσταση είναι ακόμα πιο σκοτεινή.
>> Τον περασμένο Αύγουστο, σε έναν κεντρικό δρόμο της πόλης Νέκα, στο βόρειο Ιράν, εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού, «για πράξεις μη συμβατές με την αγνότητα της παρθενίας», ένα 16χρονο κορίτσι, η AtefenRajabi. Κατά τη διάρκεια της δίκης το κορίτσι δεν είχε συνήγορο υπεράσπισης, ενώ ο δικαστής μίλησε σε πολύ αυστηρό τόνο για το ντύσιμο της.
>> Στην Κίνα, το Μάρτη του 2004, εκτελέστηκε ο GeoPan, για ένα έγκλημα που πιθανότατα διέπραξε ενώ ήταν ανήλικος. Όταν ο κατηγορούμενος άσκησε έφεση ενάντια στην απόφαση του δικαστηρίου - η Κίνα κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 κατάργησε την θανατική ποινή σε ανήλικους - οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές προσκόμισαν στο δικαστήριο έγγραφα, σύμφωνα με τα οποία ο GeoPan ήταν 18+. Λίγο καιρό μετά την εκτέλεση του αποδείχτηκε πως τα έγγραφα ήταν πλαστά..
* St.Etienne- “ tiger bay”
Chinese Dragon
Η Λαική Δημοκρατία (ναι, οκ) της Κίνας πέρα από τα πολλά Ολυμπιακά
μετάλλια και την οικονομική της, «φιλελεύθερη» πια, ανάπτυξη πάει εξαιρετικά
και σε έναν άλλο τομέα, στον οποίο μάλιστα κερδίζει… με το σπαθί της την πρώτη θέση, εμφανίζοντας το
καταπληκτικό νούμερο των 726 εκτελέσεων
μέσα στο 2003 βάση των επίσημων στοιχείων που δίνονται στην δημοσιότητα. Σύμφωνα
με ανώνυμο, ανώτερο αξιωματούχο του κινεζικού δικαστικού συστήματος, ο συνολικός αριθμός των εκτελέσεων κάθε
χρόνο υπερβαίνει τις 10.000! Στην Κίνα, όπως και στις υπόλοιπες χώρες που
εφαρμόζουν το βιβλικό “eyeforaneye”,
η θανατική ποινή εφαρμόζεται κατά κόρον σε φτωχές και «περιθωριακές»
πληθυσμιακές ομάδες, εθνικές μειονότητες, κοινότητες μεταναστών, αντιφρονούντες
και μέλη παράνομων πολιτικών ομάδων. Οι αποκλίσεις του νομικού συστήματος της
χώρας από τα διεθνή standards
είναι «άγρια», οι δίκες διεξάγονται πίσω από κλειστές πόρτες, στο δικαστικό
σώμα κυριαρχεί η διαφθορά και οι δικαστές έχουν ελλιπή και σε κάποιες
περιπτώσεις απολύτως καμία νομική εκπαίδευση. Οι συνήγοροι υπεράσπισης
αντιμετωπίζουν από μέρους του συστήματος μια πολιτική όσο το δυνατόν
περιορισμένης επαφή με τους πελάτες τους ενώ η αστυνομική βία και τα
βασανιστήρια αποτελούν καθιερωμένη πρακτική στα στάδια της προανάκρισης. Τέλος,
συχνά η ετυμηγορία γίνεται γνωστή στα ΜΜΕ πριν καν η δίκη αρχίσει. Κάθε τόσο
τοπικοί πολιτικοί ηγέτες λανσάρουν εκστρατείες για να «χτυπήσουν σκληρά» το
έγκλημα (StrikeHardCampaigns).
Στη διάρκεια αυτών των mini
πογκρόμ πραγματοποιούνται επιχειρήσεις «σκούπα» με εκατοντάδες συλλήψεις και οι
καταδικαστικές αποφάσεις είναι δυσανάλογα αυστηρές - σε υποθέσεις που «πουλάνε»
πολιτικά, έχουνε σημειωθεί και περιπτώσεις δημόσιων δικών.
>> Σε μια από τις πιο πρόσφατες “StrikeHardCampaigns”, στις 11 Απρίλη
2001, πραγματοποιήθηκαν την ίδια μέρα 89 εκτελέσεις θανατοποινιτών, ενώ το
1998, σε 2 Κινέζους crackers,
επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου. Το απάνθρωπο, απεχθές τους έγκλημα; Εισέβαλαν ηλεκτρονικά στο τραπεζικό δίκτυο
της χώρας και «βούτηξαν» 260.000 yuan (= 25.000ε)
>> Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλει πως πίσω από τις θανατικές εκτελέσεις στην
Κίνα υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι δρα
παράνομο δίκτυο διακίνησης ανθρώπινων οργάνων. Οι πληροφορίες αναφέρονται
σε ειδικά διαλύματα που δίνονται στους ανθρώπους πριν την εκτέλεση τους και σε
ειδικές τεχνικές εκτέλεσης, που επιτρέπουν στα ζωτικά όργανα του ανθρώπου να
κρατήσουν και μετά τον θάνατο του συναλλαγματική αξία.
